Fly4free.pl

Po dotarciu do celu, szybko dostałem klucze do pokoju i udałem się na zasłużony odpoczynek. Dlaczego ten hotel? Ponieważ był po drodze i oferował najlepszą cenę. Poza tym miał bardzo wysokie oceny na bookingu. Jak się okazuje nie wszystko tutaj było idealne. Woda w jacuzzi brudna, basen i leżaki wokół niego zaniedbane, a w łazience był problem z syczącą spłuczką i nieodchodzącą wodą w zlewie. Z drugiej strony pokój był naprawdę duży i czysty, a łóżko wygodne. Internet działał bardzo sprawnie i w cenie było śniadanie. Co prawa typowe jak na Holiday Inn Express i dodatkowo nie działała maszynka do robienia naleśników, ale co nieco udał się zjeść.

Tym razem spałem aż 8 godzin. To mój rekord na tej wycieczce, bowiem pierwszej nocy spałem 4 godziny, a drugiej 6. Czułem się pełen sił, więc poszedłem pobiegać po okolicy. Stąd też mogę Wam pokazać zdjęcia miasteczka Rancho Mirage. Pogoda przez cały dzień była genialna – zero chmur na niebie. W związku z tym po treningu, spakowałem walizkę i pojechał w kierunku Los Angeles, a dokładniej na plaże w Venice.





Nie spotkała mnie żadna nieprzyjemna niespodzianka w postaci korków czy jakiś innych wydarzeń na drodze. Po pokonaniu 190 km zaparkowałem samochód (parking kosztował 1$ za godzinę) i udałem się na 2h spacer wzdłuż plaży.









Venice Beach to dobrze znana, miejska plaża, która od zawsze uchodziła za najbardziej wyluzowaną, kolorową i otwartą na działania hipisów i miejscowych artystów. Otoczona jest palmami i eleganckimi mieszkaniami. Nie brakuje tu ścieżek rowerowych i siłowni na świeżym powietrzu. Ogólnie rzecz biorąc okolice Los Angeles mają sporo niezłych plaż, bulwary obrośnięte wysokimi na dziesiątki metrów palmami, ratownicy siedzą w kolorowych budkach, chłopaki chodzą z deskami, a brakuje chyba tylko dziewczyn w bikini ;) To taka prawie "California dream".







Oczywiście zatrzymałem się także przy słynnym skateparku, gdzie praktycznie można zobaczyć każdego śmigającego na deskorolce. Nawet przyjemnie się obserwowało ich próby trików, niekiedy udanych. Na tym skończyłem pobyt w Venice i udałem się w stronę Santa Monica. Tutaj jednak skończyło się na spacerze, bowiem miejsce to znałem z pobytu w Los Angeles 3 lata temu, więc już nie robiłem zdjęć. Warto wspomnieć jednak, że centralnym punktem jest Santa Monica Pier – wielgaśne molo z restauracjami i barami, gdzie zawsze jest pełno ludzi. Santa Monica jest też oddzielnym miastem. Dzięki temu wiemy, że te miasta mają swoje oddzielne władze, urzędy, szkoły, nawet policję. Santa Monica od północy graniczy z dzielnicą Pacific Palisades i Brentwood, a od południa właśnie z Venice.













Tak właśnie minął mój czas w Kalifornii. Na koniec dnia pojechałem zjeść coś do pobliskiego MC Donalda i dalej do wypożyczalni oddać samochód. Po drodze zatankowałem bak do pełna. Później z uwagi, że nadal utrzymywała się świetna pogoda postanowiłem nie jechać shuttle busem na lotnisko ale zrobić sobie spacer. To był dobry wybór. Tym samym trafiłem do terminalu międzynarodowego, gdzie był już możliwy early check in na mój lot. Tym razem to rejs Qantas do Melbourne. Jako posiadacz statusu Sapphire w Oneworld ustawiłem się w 3 osobowej kolejce do stanowiska biznes/pierwszej klasy. W kolejce dla klasy ekonomicznej (którą lecę) było około 100 osób. Jednak te statusy się przydają ;) Dostałem szybko swój bilet i zaproszenie do saloniku, w którym obecnie siedzę i piszę dla Was ten tekst.





Witajcie ze słonecznej Australii! :)

Dziękuję za liczne komentarze. Bardzo się cieszę, że relacja budzi Wasze zainteresowanie. U mnie na zegarze już po północy, a jutro rano kolejny lot, ale nie poddałem się i przygotowałem kolejną część.

@‌Aga_podrozniczka‌, byłem w saloniku Oneworld, ponieważ Qantas ma tutaj tylko lounge First Class. Nie wiem czy by mnie wpuścili...

@DanielD1978, @‌Szyn3k‌, @‌orfik11‌, dzięki wielkie :)

@‌maciass‌, masz rację z tym WiFi płatnym w F to jest lekka przesada. Taki Norwegian udostępnia za darmo i wszyscy są zadowoleni ;)

@‌michzak‌, ja 95% swoich lotów też mam w Y. W tym roku chciałem popalić większość swoich mil i dodatkowo jakiś EF się trafił. Stąd tyle tego.

@‌rysiekkk‌, @‌pieerx‌, dokładnie taki zestaw + Xiaomi Yi.

Do tej pory zawsze na lotnisku w Los Angeles korzystałem z poczekali KAL, do której wstęp jest możliwy z kartą Priority Pass. Tym razem otrzymałem zaproszenie do lounge OneWorld. Przed wejściem pani z obsługi zeskanowała mój bilet i wskazała wejście. Trzeba przyznać, że salonik robi wrażenie. Jest rzeczywiście bardzo duży, nowocześnie urządzony i dobrze wyposażony. Zdecydowanie lepszy od wspomnianego wcześniej saloniku Korean Airlines. Mamy tutaj kilka stref wypoczynkowych, miejsca do pracy, stolik do spożycia posiłków oraz bufet z potrawami na ciepło i na zimno. Oprócz tego jest duży bar, w którym możemy zamawiać mocniejsze alkohole oraz korzystać z samoobsługowego serwisu win (białe, czerwone i różowe, po kilka rodzajów). I teraz najśmieszniejsze – kiedy poszedłem po kieliszek zostałem poproszony o pokazanie swojego dokumentu tożsamości. Ostatnio proszono mnie o dowód osobisty jakieś 8 lat temu, więc było to dla mnie bardzo zabawne, ale wcale nie było mi z tym źle ;) W trakcie mojego pobytu tutaj leciał akurat mecz w Baseball, którym co najmniej połowa gości niesamowicie się emocjonowała. Obsługa także nie pozostawała obojętna temu wydarzeniu.



















Nie będę się rozpisywał za bardzo na temat tego co był dostępne tutaj do jedzenia, ale wstawię kilka zdjęć, żebyście mogli sami ocenić OneWorld Lounge na lotnisku w LAX.











Boarding na lot do Melbourne rozpoczął się 45 minut przed odlotem. Po opuszczeniu saloniku skierowałem się schodami na dół i dalej w kierunku bramki 143, skąd był odlot. Do samolotu zostaliśmy zawiezieni autobusem. Nasza maszyna stała zaparkowana co najmniej kilometr od terminala, a przejazd trwał niezwykle długo. Tym razem podróżowałem Boeingiem 747, a rejs trwał ponad 15 godzin (!). Niestety w klasie ekonomicznej mamy układ foteli 3-4-3, którego bardzo nie lubię. Dobrze, że nie było problemu z otrzymaniem miejsca aisle. Po starcie podano nam butelkę wody, a następnie rozpoczął się serwis. Do wyboru były dwa dania. Ja zdecydowałem się na sałatkę z kurczakiem, która była bardzo smaczna i sycąca. Do tego był jeszcze deser w postaci puddingu, którego już nie skosztowałem. Wino serwowane było w małych butelkach.









Przez cały czas trwania rejsu można było udać się na tył kabiny, gdzie dostępne były przekąski w postaci wafelków musli oraz jabłek. Po kolacji poszedłem jednak spać i obudziłem się za 7 godzin. Fotele w tym samolocie są całkiem wygodne, miejsca na nogi jest sporo, a jedynym minusem są bardzo małe kieszeni w poprzedzającym fotelu. Do dyspozycji było także gniazdo USB do ładowania telefonu. Złego słowa nie można powiedzieć o systemie rozrywki, z którego nie korzystałem zbyt wiele, ale przeglądając ofertę filmów, programów telewizyjnych czy muzyki muszę stwierdzić, że jest bardzo obszerna.









Dokładnie na 3 godziny przed lądowaniem rozpoczęto serwis śniadaniowy. Do wyboru było angielskie śniadanie (jajecznica, boczek, pieczarki etc.) lub talerz owoców. Wybrałem pierwszą pozycję, chociaż wokół mnie zdecydowanie stawiano na zastrzyk witamin. Po posiłku dłużyła mi się już każda minuta, ale ostatecznie wylądowaliśmy o godzinie 9:15 dnia 4 listopada. Przypomnijmy, że wylot z Los Angeles był o 22:55 dnia 2 listopada. Ot taka ciekawostka ;)

W kolejce imigracyjnej ludzi znowu sporo. Czas oczekiwania mija jednak szybko, ponieważ po tylu godzinach bycia poza offline jest co czytać na telefonie ;) Tym razem bez żadnych dodatkowych kontroli jestem wpuszczony do kraju. Co ciekawe aplikowałem o wizę kilka dni temu i nie dostałem żadnego potwierdzenia.

Od razu po wyjściu z lotniska kieruję się w prawą stronę do Skybusa. Ostatnio będąc w Melbourne (w marcu) też skorzystałem z tego typu transferu. Bilet w 2 strony kosztuje 38 dolarów australijskich tj. ok. 115 złotych. Niestety trudno tutaj o jakąś rozsądną alternatywę, więc zaciskam zęby i kupuję. Po 5 minutach jestem już na pokładzie autobusu, żeby po kolejnych ok. 20 minutach być w centrum miasta.







Jeszcze na zegarze nie ma godziny 11, ale z walizką zwiedzać nie będę, więc zamawiam Uber na przystanek Skybusa i jadę do swojego hotelu. Tym razem zabookowałem hotel Pullman & Mercure Melbourne Albert Park. Zrobiłem to oczywiście z wykorzystaniem punktów w programie Accora. W drodze do hotelu uciąłem sobie rozmowę z kierowcą (młodym człowiekiem), który pytał mnie m.in. o ceny wódki w Polsce, czy mamy ładne dziewczyny, ile średnio zarabiamy (on mówił, że zarabia 30 AUD/h) i jakimi pieniędzmi operujemy. Czas minął dzięki temu bardzo szybko, a za przejazd zapłaciłem 11 AUD.