Fly4free.pl

Wracamy jeszcze do bazy, gdzie otrzymujemy gratulacje i certyfikaty poświadczające udział w trekkingu.








Można też kupić zdjęcie "swojej" rodziny za jedyne 10 $ :P

Mimo, że nasz kierowca nie jest zachwycony, o 16:00 ruszamy w kierunku Mburara.




















Do celu docieramy późnym wieczorem. Na szczęście Agreey znał świetne miejsce na nocleg, bo sami nie mielibyśmy siły już niczego szukać. Znowu jesteśmy sami, więc negocjujemy dobrą cenę i zostajemy.

WYDATKI:
goryle - 600$/os.
nocleg ze śniadaniem - 120 tys. UGXDZIEŃ JEDENASTY
Dopiero o poranku możemy w pełni docenić nasze miejsce noclegowe :)

















Po śniadaniu pojechaliśmy do Mbarara. To dosyć duże miasto z uniwersytetem, mnóstwem samochodów i boda boda.
Widoki z trasy:












































Obeszliśmy w zasadzie jedną ulicę oraz kilka marketów. Jak dla nas nic ciekawego. Jedyne, co zwróciło naszą szczególną uwagę to kartki okolicznościowe z okazji narodzin dziecka - na zdjęciach same białe dzieci :shock: oraz ładowarki do samych baterii telefonicznych ;)
Po powrocie zamówiliśmy lunch w postaci sałatki greckiej, w której ze składników tradycyjnej sałatki były jedynie oliwki :mrgreen: Reszta typowo afrykańska :)

Potem, zaplanowana wcześniej, wycieczka z przewodnikiem w góry. Agreey postanawia iść z nami, jednak po pokonaniu pierwszego wzgórza - rezygnuje, twierdząc, że w klapkach nie pokona tej trasy. Naszym zdaniem dobrze zrobił, bo kondycyjnie też nie dałby rady.








Mijamy kilka kolejnych wzgórz i trafiamy do wioski, gdzie uprawia się banany, ananasy oraz wyrabia cegły.








Praca wre:








Oczywiście dzieciaki nas zauważają i za chwilę są przy nas. Osładzamy Im nieco dzień :)
















I wracają do swoich obowiązków.




W międzyczasie przewodnik opowiada nam o sposobie wyrobu cegieł. Budulcem jest glina, którą po uformowaniu układa się w kształcie piramidy, pozostawiając w dolnej części miejsce na palenisko. Później rozpala się ogień i w ten sposób je wypala.








Idąc dalej spotykamy grupkę dzieci wracających ze szkoły:












Dzieciaki zaśpiewały dla nas piosenkę Welcome our visitors, a później pobiegły dalej :)
:!: FILM :!: (dziewczynkę z niebieskim koszyczkiem, która wysuwa się na pierwszy plan, mogłabym adoptować ;) )
W tym czasie dołącza do nas nauczyciel z lokalnej szkoły i zaprasza do klasy, która okazuje się małym, ciemnym pomieszczeniem, w którym niejednokrotnie uczy się nawet 65 dzieci jednocześnie :o
























W szkole jest jeden nauczyciel. Wszystkie dzieci odbywają lekcje w tym samym czasie. Podzielone są na grupy, a program dostosowany jest do wieku. Dowiadujemy się, że w Ugandzie jest 11 języków lokalnych. Do trzeciej klasy dzieciaki uczą się tylko tego lokalnego, a dopiero później angielskiego. Nauczyciel zbiera datki na utworzenie drugiego pomieszczenia, więc dorzucamy się odrobinę.





Po opuszczeniu szkoły, przechadzamy się dalej po wiosce, gdzie zaczepia nas kilku nietrzeźwych facetów. Niestety mimo, iż starają się mówić po angielsku, nie jesteśmy w stanie nic zrozumieć :D Ale ściskają nam ręce i uśmiechają się, więc chyba są pozytywnie nastawieni ;)
W drodze powrotnej przewodnik opowiada nam o problemach z elektrycznością w kraju. Ten kogo stać, inwestuje w solary.

Przed snem gramy jeszcze w Monopoly. Wygrywam! :D

WYDATKI:
wycieczka z przewodnikiem - 50 tys. UGXDZIEŃ DWUNASTY
Przy śniadaniu podziwiamy życie na ptasim osiedlu ;)












Przed nami kilkugodzinna podróż do Kampali. Po drodze tradycyjnie przyglądamy się codziennemu życiu Ugandyjczyków.