Fly4free.pl

Było już koło 13 i głód zaczął dawać we znaki. Przypomnieliśmy sobie, że poznani w Merzoudze Marjoke z Kalidem polecali nam restaurację, która mieści się na wprost grobowców. Mając je za plecami na wprost stoją dwie restauracje – należy wybrać tą mniejszą, po prawej: Kasbah Cafe.




Ponieważ po 7 dniach oprócz cudownej obiado-kolacji w Ourzazate nie mieliśmy szczęścia do prawdziwie pysznego marokańskiego jedzenia, postanowiliśmy skorzystać z ich rady. To był strzał w dziesiątkę! POLECAMY!!! Ceny są wyższe (za dwa pyszne tadżiny z kuskusem, ze świeżym i chrupiącym pieczywem + soki pomarańczowe w rozmiarze XL zapłaciliśmy blisko 400 MAD), ale każdy kęs i łyk był wart swojej ceny ;). Taras w restauracji jest naprawdę urokliwy. Dodatkową jego zaletą (na wagę złota w upalne dni) jest mgiełka wody uwalniana co kilkanaście sekund przez zraszacze umieszczone dookoła tarasu.












Z pełnymi brzuchami udaliśmy się, a ściślej rzecz ujmując - dotoczyliśmy;) do naszego riadu na krótką sjestę.

-- 30 Wrz 2014 18:19 --

Późnym popołudniem za nasz kolejny cel obraliśmy serce Marrakeszu – Plac Dżemaa el-Fna, jedno z największych targowisk na świecie. Opowieści o tętniącym życiem placu, o kuglarzach, tancerzach, opowiadaczach baśni, zaklinaczach węży, muzykantach i wielu innych barwnych postaciach pobudzały moją wyobraźnię i potęgowały ciekawość. Spodziewałam się miejsca absolutnie unikatowego, wypełnionego kolorami, aromatami i niepowtarzalną atmosferą.

Koło 17 stanęliśmy na placu i… czar prysł. Szybko zorientowaliśmy się, że tutaj naganiacze osiągnęli absolutnie najwyższy poziom swojej bezczelności i nachalności. Nie mieliśmy nawet ochoty na cokolwiek spojrzeć, bo od razu było to bezwzględnie wykorzystywane.. Zanim zdążysz się zorientować zarzucają ci węża na szyję niedługo potem żądając oczywiście za tą niezwykłą atrakcję sowitej zapłaty. Bezlitośnie wykorzystują twoje zdezorientowanie. Obłapiają, dotykają, ciągną za ręce... a to, czy masz na tego typu spoufalenia ochotę kompletnie nikogo nie interesuje... może hennę? może lampę? a może ząbek do wymiany...?!!? o zgrozo! mają tam nawet „ulicznych dentystów”, którzy na miejscu za pomocą metalowych narzędzi (nie czarujmy się - raczej nie jednokrotnego użytku :D ) chętnie wyrwą Ci zęba i wymienią go nowego! wybór nie byle jaki - cały taboret wyłożony zębami różnego koloru i kształtu. OHYDA! Co gorsza owi dentyści uważani są chyba za atrakcję, bo wielokrotnie potem widzieliśmy równie ohydne pocztówki obrazujące ich stragany z pokaźnymi zbiorami zębów....

Naganiacze często nie akceptują, że grzecznie dziękujesz, bo nie jesteś zainteresowany. Zdarzyło nam się usłyszeć kilka niemiłych słów, bo mieliśmy czelność odmówić zrobienia sobie zdjęcia z małpą, bądź nie skorzystaliśmy z usługi lokalnego uzdrowiciela, czy wróżbity. Miejsce to wymaga ogromnej dozy dystansu do rzeczywistości i spokoju ducha, żeby nie przerosło swoim zgiełkiem i wszechobecną nachalnością. Otaczający nas z każdej strony, przekrzykujący się i nieudolnie walczący o naiwnego turystę naganiacze zabrali nam całą radość z przebywania w tym miejscu. To, co zostało sklasyfikowane przez UNESCO jako "arcydzieło ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości" okazało się dla nas nie do zaakceptowania w formie jakiej doświadczyliśmy.

Obeszliśmy plac dwukrotnie w koło, wypiliśmy po 3 szklanki pysznego soku ze świeżych pomarańczy (w naszej ocenie jedyny punkt, dla którego warto było się tam znaleźć :))




Przed powrotem do riadu postanowiliśmy zrobić planowane ziołowo-przyprawowo-kosmetyczne zakupy u jednego ze sprzedawców. Znaleźliśmy go w soukach. Zachęcił nas swoim miłym spojrzeniem i tym, że dla odmiany - nie był natarczywy. Spędziliśmy u Mohameda ponad godzinę (na tym etapie miałam wrażenie, że blisko 90% męskiej populacji w Maroku nosi imię Mohamed! ;) ). Przyrządził nam najlepszą herbatę jaką piliśmy w Maroku.








Kupiliśmy u niego zieloną herbatę, mieszankę ziół, trawę cytrynową, płatki róż, cynamon, mieszankę do tadzina i jak mniemam - kryształki mentolowe (choć to, co po powrocie znalazłam w internecie pod tą nazwą używane jest do kąpieli czy saun, nie nadaje się do spożycia, a to, co kupiliśmy Mohamed dodawał do herbaty... już żałuję, że nie kupiliśmy więcej jak 4 gramy). Kupiłam tez 500 ml Savon Noir, a rękawicę Kessa dostałam gratis. (O dziwo z oliwkową papką przeszłam odprawy na dwóch lotniskach). Niestety nie pamiętam cen poszczególnych rzeczy.
Tego dnia nie doczekaliśmy już zachodu słońca i gastronomicznej metamorfozy placu. Po owocnych zakupach wróciliśmy do riadu.Dzień 9 - 8 września

Zanim wyjechaliśmy z Marrakeszu zostawiając za sobą zgiełk i chaos, a w poszukiwaniu ciszy i spokoju skierowaliśmy się w góry, do miejscowości Imlil, postanowiliśmy zobaczyć Ogrody Majorelle oraz Ogrody Menara. :)

Ogród Majorelle nie zajmuje dużej powierzchni. Ma charakter botaniczny - można obejrzeć tu ekspozycję kaktusów z całego świata, rosną też agawy, opuncje. Podobno teren ogrodu zamieszkuje 15 gatunków ptaków. Wyobrażam sobie, że na wiosnę bujnie kwitnąca egzotyczna roślinność i roznoszące się w ogrodzie zapachy mogą zachwycić. We wrześniu niestety cały klimat budowały sztuczne elementy ogrodu - kolorowa fontanna, budynek, donice i zacienione ścieżki. Mimo wszystko zaliczam to miejsce do przyjemnych.
Z pewnością można szukać tu schronienia od upałów i wytchnienia od natłoku innych atrakcji…




















„Pomnik” na cześć słynnego francuskiego projektanta Yves’a Saint Laurenta, który był współwłaścicielem ogrodów i którego prochy po śmierci tu rozsypano. Cena wstępu dość wysoka – 50 MAD/os.




Zatrzymaliśmy się też w Ogrodzie Menara, który tworzą równo posadzone drzewa oliwne. Na środku ogrodu znajduje się pawilon (z XII wieku), gdzie za dawnych czasów odpoczywała rodzina Saadytów oraz zbiornik wodny. Przy dobrej pogodzie za pawilonem widać podobno Wysoki Atlas znajdujący się 30 km od tego miejsca. Podobno, bo my niestety gór nie widzieliśmy.

Daliśmy się złapać na zdjęcia zamieszczone w przewodniku, gdzie ogród wyglądał bajkowo. Rzeczywistość jednak szybko sprowadziła nas na ziemię. :) Pomijam fakt, że we wrześniu oczywiście nie mogliśmy liczyć na kwitnące drzewa, ale woda w zbiorniku była brunatno-brązowa, a na jej powierzchni dryfowały zdechłe karpie. Obrzydlistwo. Photoshop to jednak potężne narzędzie. ;)




Po szybkim „zaliczeniu atrakcji” i wyjściu za teren ogrodów czekała na nas kolejna niespodzianka. :) Policjant. Okazało się, że zaparkowaliśmy w miejscu zakazu, o czym świadczyć miał krawężnik pomalowany w biało-czerwone pasy. Chwilę zajęło nam tłumaczenie, że szukaliśmy znaku zakazu, którego nie było, mało tego w naszym odczuciu zaparkowaliśmy w zatoczce, która wręcz wyglądała jak celowo przygotowane miejsce parkingowe... Suma sumarum skończyło się na pouczeniu, a my bogatsi o nową wiedzę od tej chwili zwracaliśmy większą uwagę na krawężniki. :)

-- 09 Paź 2014 19:06 --

Ponieważ obcowanie z naturą i otwarta przestrzeń zawsze były nam bliższe, niż ciasno zabudowane miasta, z jakże miłą perspektywa błogiego "nicnierobienia" skierowaliśmy się do Imlilu na wypoczynek.








Na miejscu nie planowaliśmy żadnych ambitniejszych wypraw. Nie mieliśmy odpowiedniego obuwia , odzieży i czasu na dłuższe wyjścia. Dzień spędziliśmy na leniuchowaniu i włóczeniu się po wiosce. Mieliśmy wrażenie, że czas płynie wolnej...




























Tutaj też udało nam się kupić dość dużego tadzina za 20 MAD co uważam, za nasz osobisty sukces. :)
(po kilku drobnych zabiegach przygotowawczych niedługo będzie debiutował w naszej kuchni :) )
Na noc zatrzymaliśmy się w Riadzie Atlas Toubkal. Godny polecenia. Za noc zapłaciliśmy 275 MAD.

-- 09 Paź 2014 19:29 --

Dzień 10 - 9 września

Dzień zaczęliśmy od pysznego śniadania z widokiem na góry.








Nareszcie mieliśmy okazje napełnić żołądki czymś niesłodkim. :) Chyba nigdy wcześniej nasze oczy nie błyszczały, a buzie nie cieszyły się tak na widok kilku jajek i serków topionych, jak wtedy :D

Po doświadczeniu jakim była mozolna i męcząca przeprawa przez Atlas Wysoki (Ourzazat-Demnate) postanowiliśmy tym razem nie kusić losu i odpuściliśmy planowaną serpentynę R203. Zawróciliśmy do Marrakeszu i stamtąd autostradą pojechaliśmy do Agadiru. Wspomniany odcinek trasy kosztował 66 MAD. Na autostradzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 120 km/h - i raczej nie warto dociskać mocnej, bo co chwilę mijaliśmy na wpół leżącego, odpoczywającego w cieniu policjanta, który jakby od niechcenia strzelał do każdego z przejeżdżających aut.

W Agadirze planowaliśmy spędzić noc i rankiem na tyle wcześnie wyjechać do Legziry, żeby jeszcze tego samego dnia wrócić na drugi nocleg. Na szczęście po wjechaniu do miasta szybko zweryfikowaliśmy plany. Agadir jest „sztucznym”, mało marokańskim miastem, na ulicach którego chodzi więcej turystów z kolorowymi bransoletkami „all inclusive” na nadgarstkach, niż miejscowej ludności. A że wycieczka do Maroka kusiła nas przede wszystkim innością kulturową, a nie turystycznymi kurortami, zatrzymaliśmy sie na szybką kawę, po czym wsiedliśmy w auto i postanowiliśmy jechać do Sidi Ifni.
A po drodze...
















Koło 17 dotarliśmy na miejsce. Zahaczyliśmy po drodze o kilka hotelików sprawdzając ich standard i cenę. Ostatecznie zdecydowaliśmy się na Hotel Safa w cenie 600 MAD za dwie noce.





-- 09 Paź 2014 19:38 --

Sidi Ifni jest bardzo kameralnym i urokliwym miejscem z niepowtarzalnym klimatem. Tu nie ma tłumów turystów. Ludzie żyją swoim życiem. Dzieci kopią piłkę na plaży, pływają na wieeelkich oponach, a ich rodzice spotykają się, żeby porozmawiać nad brzegiem oceanu. Amatorzy surfingu szlifują tutaj swoje umiejętności - wiatr tworzy idealne fale dla tych, którzy zaczynają przygodę z deską.
Wieczór spędziliśmy na tamtejszej plaży. Znów wydawało nam się, że czas płynie inaczej. Po przebytym kryzysie Marrakeskim tutaj znowu nabiegaliśmy sił i entuzjazmu do dalszego zwiedzania.



























Dzień 11 - 10 września

Na ten dzień przewidzieliśmy słodkie lenistwo na plażach Legziry, do której musieliśmy się cofnąć jakieś 10 km.

Legzira jest około 5 kilometrową dziką plażą odciętą z obu stron wysokimi klifami.
Jest wyjątkowa z dwóch powodów:
po pierwsze - zachwyca wznoszącymi się nad nią dwoma monumentalnymi łukami skalnymi - ich wysokość dochodzi do 60 metrów;
po drugie- szczęśliwie zachowała swoją dziewiczość. Spacerują tu głównie miejscowi i fakt, że nie została jeszcze zadeptana przez tłumy turystów jest jej największym atutem.

Pan parkingowy zasugerował nam, żeby po zejściu na plażę skręcić w lewo - do łuków. Zanim tak uczyniliśmy, postanowiliśmy jednak splądrować prawą stronę plaży. :) I jak się okazało podjęliśmy słuszną decyzję, bo pływy są bardzo duże i chwilę później wszystko było już pod wodą...





































-- 09 Paź 2014 20:25 --

Nie znajdziecie tu parasolek, ani leżaczków. Plaża nie zachęca do opalania, a temperatura wody i wysokie fale do kąpieli. Wiatr jest dość mocny. Tworzy bryzę zbawienną w upalne dni.