Fly4free.pl

Bezpośrednio przy placu było również kilka bardziej reprezentacyjnych uliczek handlowych wyglądających jak ta poniżej:



Uliczki położone nieco dalej wyglądały już nieco inaczej:





Pomimo tego, że w Tapachula byliśmy w niedzielę okazało się, że czynne są wszystkie sklepy, domy towarowe a nawet targ uliczny. W związku z tym można było spróbować wczuć się trochę w tutejszy klimat. „Wczuć” w dosłownym tego słowa znaczeniu ponieważ okolice targu można było zlokalizować z dość dużej odległości posługując się wyłącznie węchem…

Wiedziony ciekawością co do źródła bardzo charakterystycznej woni nie musiałem długo szukać…okazało się, że jest to wszechobecny drób sprzedawany w tak wielu miejscach, że aż zacząłem się zastanawiać czy tutaj jest znane jeszcze jakieś inne mięso…

Co ciekawe był on podejrzanie żółty – ale być może to kwestia serwowanych zwierzakom pasz:-)



Dla uzupełnienia: temperatura była w okolicach albo nieco powyżej 30 stopni ale jak widać ani sprzedającym ani kupującym to nie przeszkadzało.

Uwagę przyciągały również liczne stanowiska pucybutów rozstawionych przy ulicach a szczególnie przy głównym placu miasta. W tym drugim miejscu było ich co najmniej 20-30, każdy zaopatrzony w specjalny fotel (prawie tron) dla klienta oraz uzbrojony w potrzebny sprzęt i mikstury, które z każdego rodzaju obuwia są w stanie wydobyć połysk nowości:-) Jak widać tutaj o buty się dba:-)





No i jeszcze jedno spostrzeżenie nie pozostawiające wątpliwości, że jesteśmy w Meksyku: bardzo duża nadreprezentacja garbusów na ulicach, z których wiele to modele pamiętające naprawdę stare czasy. Można też było zobaczyć ciekawe pomysły na nadanie temu popularnemu samochodowi bardziej oryginalnego wyglądu:





Korzystając z handlowego charakteru miasteczka zaliczyłem małe zakupy, później ze znajomymi trochę czasu spędziliśmy w lokalnym barze degustując meksykańskie piwa, których nazw niestety nie pamiętam a wreszcie wróciłem do portu. Pozostały czas jaki pozostał nam do wypłynięcia spędziliśmy na trawce w cieniu palm widocznych na jednym z pierwszych obrazków :-)Meksykańsie Huatulco za nami:-)



Dotarliśmy tutaj wcześnie rano. Ze statku rozpościerał się widok na zatokę z plażą, gdzie szczególną uwagę zwracały bezlistne drzewa:



Tak właśnie tutaj wygląda pora sucha. U nas drzewa zrzucają liście na zimę a tutaj w czasie pory suchej. Większość z nich wyglądała dokładnie tak jak wyglądają u nas drzewa w zimie.

Port w Huatulco to zdecydowanie za duże słowo. Jest to po prostu złamane kilka razy molo, przy którym cumują statki wycieczkowe:



W oczy rzuca się marina oraz liczne nie dokończone budynki pomyślane głównie o turystach:



Huatulco jest zdecydowanie jednym z popularniejszych resortów na Riwierze Meksykańskiej a sposób jego rozbudowy jest dość chaotyczny. Na bazie mody na ten region powstają tutaj liczne hotele, pensjonaty i inne podobne przybytki – i chyba biznes się kręci całkiem nieźle bo na miejscu naprawdę widać bardzo dużo turystów…
Wejścia do portu (tzn. molo, przy którym był zacumowany nasz statek) strzeże brama z uzbrojonymi strażnikami:



…ale zaraz po jej przekroczeniu wchodzimy w środek tętniącej życiem mariny z dziesiątkami mniejszych i większych jednostek:



Tak naprawdę coś, co w planie naszego rejsu nazywało się „Huatulco” w rzeczywistości stanowi niewielką miejscowość o nazwie La Cruceita. Okolice portu są bardzo malownicze ale dominują w niej wyłącznie liczne sklepy z pamiątkami i bary. Aby zobaczyć coś więcej warto się wybrać do centrum La Cruceitty. Prowadzi tam dosłownie wycięty w skałach nienaturalny chodnik:



Nie jest to żadne wyzwanie – wycieczka na ok. 15 minut.

Pierwsze co rzuca się w oczy to całkowicie suche koryta lokalnych strumyków/rzek (w zasadzie trudno powiedzieć czego). Pokazało nam to czym tak naprawdę jest tutaj pora sucha:





Nawet szkolne boiska są chronione zadaszeniem – w porze suchej, aby można było tam wytrzymać w silnym słońcu a w porze deszczowej i aby boisko mogło pełnić w ogóle swoją funkcję.



Na mnie spore wrażenie zrobił lokalny park, do którego na chwilę zajrzałem. Oprócz kaktusów wszystkie inne rośliny wyglądały w nim prawie jak u nas w środku zimy. Ale uczciwie trzeba powiedzieć, że kaktusy (nawet na drugim planie) robiły wrażenie:





O tym jak tutaj musi wyglądać pora deszczowa dowodzą najlepiej termity, które ulokowały swoje gniazda na drzewach a nie w tradycyjnych kopcach w ziemi:



Można z dużym prawdopodobieństwem założyć, że ziemne kopce w czasie pory deszczowej są w całością zalane wodą, stąd miejscowe termity lokują je na drzewach – podobnie jak w Tulum, o czym pisałem w poprzedniej relacji.

Uczciwie trzeba powiedzieć, że La Cruceita poza mariną i plażą nie powala na kolana. W centrum miasta można zobaczyć coś na kształt tamtejszego rynku oraz kościół stanowiący jego dominantę:




Pucybutów (podobnie wyposażonych jak w opisywanym wcześniej Tapachula) tutaj również nie brakuje, aczkolwiek mówiąc szczerze nie mają za wiele do roboty:



Trzeba jednak powiedzieć, że największym zainteresowaniem cieszyła się położona praktycznie tuż obok statku plaża. Funkcjonowała na niej masa drobnych punktów usługowych, które w oczach wielu pasażerów dopełniały jej atrakcyjności :-) Była to zresztą tylko jedna z niewielu plaż - oprócz niej dostępnych jest kilkanaście innych, do których najłatwiej jest dostać się jedną z kursujących tam łódek. Wiele z nich jest zresztą dostępna tylko od morza.











Nie będę ukrywał, że dużą część dnia w ramach z góry założonego na meksykańskiej ziemi lenistwa ja (i nie tylko ja) spędziłem właśnie tutaj. I żeby było jasne w ogóle tego nie żałuję :-)Kolejnym punktem na naszej trasie była popularna meksykańska miejscowość wycieczkowa Puerto Vallarta. Jest to chyba jeden z najbardziej znanych meksykańskich kurortów, szczególnie wśród turystów ze Stanów.

Sam port położony jest w odległości ok. 5km od centrum miasta. Była to nie tylko port dla statków wycieczkowych ale spora marina również dla mniejszych jednostek. Akurat obok nas zatrzymała się miła dla oka jednostka:-)



Z portu do centrum miasta można dostać się bardzo łatwo korzystając z lokalnej komunikacji realizowanej przez zdezelowane busiki. Bez problemu można w nich było zapłacić dolarami, resztę kierowca wydaje w lokalnej walucie.



Pierwsze kroki skierowaliśmy na Malecon – ciągnący się wiele kilometrów nadmorski bulwar.







Malecon jest naprawdę bardzo dobrze utrzymany i spacerowanie po nim – pomimo jego długości jest prawdziwą przyjemnością. Ciekawym urozmaiceniem są umieszczone przy nim liczne pomniki, figury oraz instalacje, których liczba naprawdę budzi podziw. Poniżej zamieszczam tylko wybrane z nich:

















Praktycznie od portu aż do końca Maleconu z małymi przerwami ciągną się liczne plaże, przy czym trzeba powiedzieć, że są one bardzo różne – częściowo wąskie, częściowo szerokie, kamieniste i piaszczyste…




W okolicach centralnej części Maleconu można zwiedzić Kościół Matki Boskiej z Gwadelupy z imponujących rozmiarów koroną umieszczoną na jego wieży:



W bliskim jego sąsiedztwie można zobaczyć umowne centrum Puerta Vallarty-napis z nazwą miasta:




Po dłuższym oczekiwaniu (każdy chce zrobić sobie przy nim zdjęcie) udało się w końcu sfotografować tą atrakcję:-)

Ciekawym urozmaiceniem jest możliwość zwiedzenia niewielkiej destylarni położonej w wyspie obok Maleconu. Od przewodnika można się dowiedzieć o wszystkich etapach produkcji Tequilii oraz jej rodzajach:






Oczywiście możliwa jest degustacja oraz zakup produktów z tego „zakładu” : -)