Fly4free.pl

W bliskim sąsiedztwie znajduje się również kilka kościołów pamiętających czasy Hiszpanów, z których największe wrażenie robią Iglesia La Merced oraz Iglesia La Recollection:





Pierwszy z nich został trochę przebudowany na współczesną modłę co nie zmienia, że jego korzenie tkwią w XVI wieku.

Będąc w Leon nie sposób zauważyć jeszcze jednej rzeczy: licznych rewolucyjnych murali i graffiti. Z jednej strony odzwierciedlają one bardzo postępowe w kwestiach społecznych poglądy mieszkańców Leon (wspomniana na wstępie Granada pod tym względem jest na przeciwległym biegunie) oraz nawiązują do rewolucyjnej historii miasta.

Praktycznie już obok katedry można zobaczyć pomnik poświęcony ofiarom rewolucji nikaraguańskiej wraz z muralem przedstawiającym historię Nikaragui:



W wielu miejscach można również zobaczyć liczne murale oraz tablice pamiątkowe poświęcone ofiarom marszu protestacyjnego z 1959 roku, kiedy zginęło 4-ech studentów a rannych zostało wiele osób:





Podobnych murali jest znacznie więcej, poniższy jest zlokalizowany np. przy szkolnym boisku:



Niestety uczciwie trzeba powiedzieć, że jedna rzecz nieprawdopodobnie raziła. Nie przypuszczałem nigdy, że będę gdzieś robił zdjęcia śmieciom ale poziom zaśmiecenia Leon był nieprawdopodobny. Poniższe zdjęcie sprzed wejścia do katedry w niewielkim stopniu oddaje klimat:



Trzeba niestety powiedzieć, że kosze na śmieci (pomimo, że było ich niemało) nie są zbyt popularne w użytkowaniu. Również wzdłuż drogi dojazdowej z portu w Puerto Corinto do Leon wszędzie było pełno śmieci roznoszonych przez wiatr. Jak mówił przewodnik trochę lepiej jest po porze deszczowej i towarzyszącym jej bardzo częstym powodziom, które zabierają śmieci ze sobą. My akurat byliśmy w środku pory suchej. Tak czy inaczej, bardzo oryginalne podejście do tematu sprzątania…

Pomijając ten aspekt, o którym wspominam z reporterskiego obowiązku muszę przyznać, że miasto absolutnie było warte zobaczenia. Z informacji przekazywanych przez przewodnika wynikało, że również Granada jest warta odwiedzin – z tego co mówił jest znacznie bardziej uporządkowana i zadbana.

Na koniec warto wspomnieć jeszcze o jednej sprawie, którą żyje współczesna Nikaragua – planowanej budowie nowego kanału, który miałby stać się konkurentem dla Kanału Panamskiego. Prace nad tym projektem przy wsparciu rządu Nikaragui prowadzi chińskie konsorcjum. Posuwają się one powoli do przodu jednak ze względów środowiskowych (planowane jest m.in. wykorzystanie jednego z dużych naturalnych jezior położonych na terenie kraju, przez które miałby przebiegać nowy szlak wodny) spotykają się one z dużą ilością sprzeciwów. Złośliwi mówią, że są one inspirowane z Panamy…

I tak po kilku godzinach zwiedzania Leon wróciliśmy na statek – praktycznie tuż przed jego wypłynięciem z portu. Z tego powodu zwiedzanie samego Puerto Corinto zostawiłem sobie na następny raz, który może kiedyś będzie miał miejsce :-)Czas biegnie nieubłaganie – minęła już połowa rejsu.

Przed nami pozostała jeszcze jedynie arcyciekawa wizyta w Gwatemali (o tym poniżej) oraz poprzedzielane dniami na morzu porty w Meksyku, do których od samego początku podchodziłem rekreacyjnie bez żadnego planu zwiedzania.

No właśnie, czas na Gwatemalę.

Rano przypłynęliśmy do portu w Puerto Quetzal, który tak jak już w kilku poprzednich miejscach jest przede wszystkim portem przemysłowym a nabrzeże dla wycieczkowców i tzw. terminal są skromnymi dodatkami.



Nie miało to zresztą wielkiego znaczenia bo prosto ze statku udałem się na wycieczkę do pierwszej stolicy Gwatemali znanej obecnie pod nazwą Antigua Guatemala albo po prostu Antigua. Było to dla mnie absolutne „must see” podczas tego rejsu.

Antigua położona jest w odległości ok. 80km od portu i kilkanaście km od obecnej stolicy (Guatemala City). Przy czym warto podkreślić, że odległość od wybrzeża nie jest tutaj jedynym istotnym parametrem – co najmniej takie samo znaczenie ma wysokość nad poziomem morza bowiem Antigua leży relatywnie wysoko biorąc pod uwagę bliskość wybrzeża – ok. 1500 m n.p.m.
Wycieczkę (a w zasadzie transfer z portu do Antigui i z powrotem połączony z komentarzem przewodnika po drodze) zakupiłem bezpośrednio na statku i z perspektywy czasu okazał się to dobry wybór. Czas na zwiedzanie miasta był optymalny i dokładnie dopasowany do godzin pobytu w porcie a cena jak się później okazało praktycznie taka sama, jaką kasowały prywatne firmy spod bramy portu.

Sama droga do Antigui trwała ponad 1,5 godziny lecz mijane krajobrazy były naprawdę interesujące. Jako pierwsze zaczęły się rzucać w oczy wulkany, które sięgają nawet prawie 4000 metrów, niektóre dymiły i wyrzucały z siebie mnóstwo popiołu. Przewodnik mówił, że praktycznie ciągle któryś wulkan dymi a mniej lub bardziej widowiskowe erupcje zdarzają się w tej okolicy stosunkowo często – z reguły co najmniej raz na rok.



Drugim charakterystycznym widokiem były suche lub prawie suche koryta rzek:





Nasz rejs miał miejsce w środku pory suchej jednak w drugiej „porze roku” czyli podczas pory deszczowej z reguły koryta wyschniętych podczas naszej wizyty rzek są wypełnione po brzegi. Niczym nadzwyczajnym nie są w tym rejonie (podobnie jak w opisywanej wcześniej Nikaragui) powodzie, które zalewają olbrzymie połacie ziemi.

Sama okolica, przez którą jechaliśmy miała charakter typowo rolniczy z zauważalną na większą skalę hodowlą bydła oraz uprawą trzciny cukrowej (przewodnik mówił, że w wielu miejscach jest ona zbierana nawet 3x w roku). Tak wyglądają „żniwa” na trzcinowym polu:



Po nieco ponad godzinie dotarliśmy do Antigui.

Samo miasto jest jednym z najstarszych miast Ameryki Środkowej. Założyli je Hiszpanie w XVI wieku – mniej więcej w tym samym czasie co opisywane wcześniej miasta Leon i Granada w Nikaragui. Niestety w XVIII wieku miasto dotknęła cała seria wybuchów wulkanów połączonych z trzęsieniami ziemi, które je zupełnie spustoszyły. Zapadła wtedy decyzja o opuszczeniu miasta (nigdy do końca nie została zrealizowana) oraz przeniesieniu stolicy w nowe miejsce. Od tego czasu miasto się już nie podniosło – aczkolwiek trzeba przyznać, że zachowało swój oryginalny charakter. Aktualnie mieszka w nim zaledwie ok. 30 tys. mieszkańców (dla porównania: w nieodległej stolicy Gwatemali: 1,2 mln).

Miasto zachowało do dziś pierwotny układ – ulice krzyżują się pod kątem prostym i są brukowane. Zabudowa jest niska (wyłączając kościoły i kilka budynków w umownym centrum), praktycznie wyłącznie jednokondygnacyjna i generalnie „licha” – aż dziwne, że przetrwała ona liczne trzęsienia ziemi, które tutaj miały miejsce…





Nad miastem „wisi” kilka wulkanów - z których największe to Aqua, Acatenango oraz de Fuego (wszystkie między 3750 a 4000 metrów npm). Widać je będzie zresztą w tle większości fotografii, sprawiają naprawdę niesamowite i przytłaczające wrażenie:



W Antigui można na każdym kroku spotkać typowy dla Ameryki Środkowej środek komunikacji: tzw. chickenbusy:



Są one bardzo kolorowe, pokryte różnego rodzaju wzorami co jak się okazało ma duże znaczenie praktyczne. Przewodnik uświadomił nas, że istotna część ludności do dziś pozostaje analfabetami i kolory oraz wzory na autobusach są podstawową metodą pozwalającą im na identyfikację trasy danego autobusu.

Jeśli chodzi o środki komunikacji indywidualnej to w wielu miejscach można spotkać coś na kształt azjatyckich tuk-tuków, których wiele co ciekawe (przynajmniej wg napisów bo nie korzystałem) było klimatyzowanych:



Dostępne też były liczne dorożki oraz bardzo niewielka liczba tradycyjnych taksówek.

Symbolem miasta jest charakterystyczna budowla: Łuk św. Katarzyny (Santa Catalina Arch), który można zobaczyć na licznych pocztówkach i zdjęciach z tego miasta (z reguły z wulkanem w tle):





Po przyjeździe do Antigui pierwsze kroki skierowałem na widoczne z wielu miejsce w mieście wzgórze Cerro de la Cruz. Jest ono łatwe do zidentyfikowania ze względu na umieszczony na nim duży krzyż.



Wzgórze stanowi znakomity punkt pozwalający na zobaczenie panoramy miasta oraz okolic – w tym wspomnianych wulkanów. Widać z niego również zachowany do dziś uporządkowany kolonialny układ ulic:





Szczerze mówiąc zdjęcia oddają piękno tego miejsca w niewielkim stopniu…

Następnie skierowałem się na centralny plac miasta (Parque Central), na środku którego zlokalizowany jest mały park z fontanną:





Wokół placu zlokalizowana jest najbardziej solidna i reprezentacyjna zabudowa miasta z ratuszem na czele:



Zresztą znajdujący się po przeciwnej w stosunku do ratusza budynek również wygląda bardzo interesująco:



Przy wspomnianym placu można zobaczyć również jedyny odrestaurowany fronton katedry:



Część katedry (podobnie jak wiele innych świątyń o czym dalej) zawaliła się podczas jednego z trzęsień ziemi – uporządkowane ruiny pozbawione sklepienia można dzisiaj zwiedzać:



W tym miejscu chciałbym przejść do tego co jest (przynajmniej dla mnie) perełką tego miasta i czymś czemu warto poświęcić najwięcej uwagi. W Antigui można znaleźć olbrzymią ilość kościołów i kościółków w pięknym (zwykle barokowym) stylu, z których część jest nadal czynna, część jest totalnie zrujnowana a po części pozostały jedynie pojedyncze fragmenty, frontowe ściany itd. Są one świadectwem piękna tego miasta z przeszłości. Poniżej zamieszczam zdjęcia wyłącznie wybranych:

























Przyznam szczerze, że na mnie (i nie tylko na mnie) zrobiły one nieprawdopodobne wrażenie…

W centrum miast można również zobaczyć pozostałości po pralni miejskiej, które w czasach swojej świetności było miejscem pełnym życia i zapewne siedliskiem plotek:-)





Poza nieprawdopodobnym nagromadzeniem zabytków architektury warto wspomnieć o jeszcze jednej atrakcji Antigui (i Gwatemali w ogóle). Są nią wielkie procesje organizowane podczas Wielkiego Postu a zwłaszcza Wielkiego Tygodnia, w których uczestniczą tysiące osób. W ich trakcie przemieszczane są platformy prezentujące sceny biblijne. W trakcie naszej wizyty w Antigui trwały właśnie przygotowania do Wielkiego Postu, który zaczynał się niewiele po naszym wyjeździe. Przewodnik mówił, że w „procesyjnym szczycie” przez miasto tego samego dnia przechodzi kilkanaście procesji i olbrzymim wyzwaniem jest takie skoordynowanie ich tras, aby nie doszło do jakiegoś zatoru, kolizji itd.

W ramach przygotowań do wspomnianych procesji można było (oczywiście w ruinach jednego z kościołów) zobaczyć prace związane z renowacją figur i platform, które będą wykorzystywane w ich trakcie:





Znowu nie wiadomo kiedy minęło kilka godzin i trzeba było wracać na miejsce zbiórki, skąd zabierał nas powrotny autobus na statek. Antigua nie zawiodła – okazała się miejscem absolutnie magicznym i niesamowitym. Wszystkim, którzy będą tylko mieli okazję być w tych okolicach polecam je jako miejsce obowiązkowej wizyty:-)

Oczywiście po powrocie do portu darowałem sobie już zwiedzanie samego Puerto Quetzal. Po pierwsze nie było już na to czasu a po drugie sił (dzień był bardzo upalny a kilka godzin wędrówek po Antigui też zrobiło swoje). Musi poczekać na następny raz :-)Przed nami pozostały już wyłącznie porty w Meksyku.

Następnego dnia mieliśmy okazję zobaczyć pierwszy z nich – Puerto Chiapas.

Na początek drobna dygresja walutowa. W Meksyku powszechne jest podawanie cen w ten sposób, że do samej ceny dodawana jest charakterystyczna przekreślona pionową kreską litera „S”. Wiele osób początkowo traktowało to oznaczenie jako oznaczenie waluty amerykańskiej podczas gdy w rzeczywistości w Meksyku w ten sposób oznacza się meksykańskie peso. Oczywiście różnica w wartości jest istotna: jeden dolar amerykański to ok. 17-18 peso :-) Warto o tym pamiętać podróżując do tego kraju. Inna sprawa, że na miejscu (a na pewno w miejscowościach turystycznych) używanie dolarów amerykańskich jest tak powszechne, że lokalna waluta nie jest do niczego potrzebna (co najwyżej gdy się płaci w dolarach resztę otrzymuje się w peso). Ja w każdym razie bez problemu się bez niej obyłem płacąc wszędzie dolarami oraz kartą.

Samo Puerto Chiapas okazało się bardzo przyjemnym i zadbanym portem, na który składały się dwa budynki o oryginalnym wyglądzie:



Jeden z budynków pełnił funkcję terminala, w którym zlokalizowane były służby imigracyjne oraz kilka sklepów, w drugim zaś można było odwiedzić całkiem spory bar i restaurację. Dodatkowo przed drugim budynkiem dostępny był dla wszystkich niewielki basen. Leżaki, krótko przystrzyżona trawa i palmy były do tego wszystkiego miłym dodatkiem…



Wszystko to położone praktycznie zaraz po zejściu ze statku:-) Gdyby ktoś chciał wrócić, trap był w odległości max. 50 metrów.

Od samego początku rejsu byłem nastawiony na to, że jego „meksykańska” część będzie dla mnie czasem lenistwa i nie miałem dla tych portów żadnych planów dot. zwiedzania – oczywiście poza ogólnym rozejrzeniem się na miejscu. Lenistwo ogarnęło mnie szczególnie w Puerto Chiapas ponieważ poprzednie trzy dni były dość intensywne i upalne.

Zdecydowałem, że z zachęcająco wyglądających portowych atrakcji skorzystam trochę później i z portu wybrałem się na krótką wizytę do pobliskiego (ok. 30 min. jazdy) miasta Tapachula. Nie było to jakimś wielkim wyzwaniem ponieważ bezpośrednio sprzed terminala co ok. 15 minut kursował tam portowy autobus.

Podczas drogi pomocnik kierowcy łamaną angielszczyzną przekazał nam kilka podstawowych informacji o mieście i regionie – okazało się m.in. że Tapachula jest całkiem sporym miastem (ok. 200 tys. mieszkańców).

Bez żadnych komplikacji sprawnie dotarliśmy do centralnego placu miasta (Parque Central). Jak na mój gust najbliższa okolica jest mistrzostwem chaosu urbanistycznego obejmującego całkiem ładne pozostałości zabudowy kolonialnej ale również koszmarne gargamele z czymś na kształt wież czy baszt – trudno powiedzieć co projektant miał na myśli. Praktycznie kilkaset metrów dalej zaczynała się jednokondygnacyjna i w większości bardzo licha zabudowa o charakterze głównie handlowo-usługowym.