Fly4free.pl

Argentyna co prawda z jazzem się nie kojarzy, ale ja lubię ten typ muzyki, więc ucieszyłem się, kiedy wypatrzyłem informację o festiwalu odbywającym się w Nuñez, czyli okolicy którą widziałem z pociągu i planowałem się tam wybrać ze względu na architekturę.

Może coś podkręciłem, ale koncerty odbywały się na terenie prawdopodobnie dawnej Akademii Wojny Morskiej. Jak rozumiem marynarka wojenna to formacja podwójnie owiana złą sławą ze względu na likwidowanie potencjalnych przeciwników politycznych i z powodu sposoby prowadzenia wojny o Malwiny.



Tu mała dygresja, jeśli ktoś używa w nazwie instytucji "sztuki wojennej" to chyba trzeba się bać, bo zaklinaniem nazwa niekompetencji się nie przykryje.

Na terenie ośrodka stał taki z pozoru słodki samolocik, rzecz jednak w tym, że służył on do rzeczy strasznych - z niego zrzucano niepodobajacych się juncie obywateli do oceanu na pewną śmierć.




Same koncerty były takie sobie, ale za to wnętrza w których się odbywały przewspaniałe,






a i okolica też niczego sobie, z takimi np muzycznymi mozaikami na ścianach przejazdu pod torami



A jeśli chodzi o Malwiny to w mieście są one widoczne. Od takich nalepek, po pomnik czy drogowskaz z informacją o odległości do nich

Jeśli chodzi o Falklandy/ Malwiny to nie wiem czy ta ich obecność w przestrzeni publicznej jest stała czy zwiększyła się w efekcie aktywności politycznej czy w końcu wynika z ostatnich odkryć.

Wojnę Argentyńsko - Brytyjską, ostatnią wojnę w której uczestniczyło państwo Ameryki łacińskiej odbierałem zawsze jako coś absurdalnego, z celem w postaci wzmożenia patriotycznego w czasach rzędów krwawej junty. W końcu to nic nie warty kawalek ziemi, na dodatek zamieszkałej przez garstkę ludzi, którzy z Argentyną się nie identyfikują.

Tymczasem szybko przeskanowałem artykuł w the Telegram, w którym wyspy nazywane są najcenniejszym kawałkiem gruntu na Ziemi. Ostatnie rosyjskie odkrycia wskazują, że wyspy leżą na olbrzymich złożach ropy, a na dodatek mają właściciela.

Dodatkowo zdaje się, że dla Milei opowieść o Malinach jest tym czym dla pierwszego Tuska był gaz łupkowy. Źródłem przyszłego szczęścia i bogactwa kraju, stąd prawdopodobnie ostatnia histeria po tym kiedy Brytyjczycy oddali Mauritiusowi jakieś wysepki.

Może sobie coś dorobiłem w opowiadanej historii.

Skoro już jestem przy takich luźnych rozważaniach to dodam jeszcze kilka.

Argentyna, no powiedzmy BA jest białe, bielsze niż większość metropolii Europy, może nawet Warszawa. Wiedziałem o tym, jednak wiedzieć a zobaczyć to dwie różne historie.
.
I kolejna sprawa. W mieście z pewnością żyje sporo bardzo zamożnych ludzi, natomiast najwyraźniej pokazywanie się w drogich autach nie jest tam w dobrym guście. Przez 10 dni pobytu nie widziałem tam dosłownie żadnego auta sportowego czy klasy super premium. Najlepsze co zauważyłem to jakiś SUV Mercedesa, ale w klasy i nie pierwszej młodości. Nie ma też aut elektrycznych.

Wystarczy tych impresji, pora wrócić do zwiedzania. Kolejnego dnia za cel wybrałem sobie Flores. Było to wynikiem rozmowy z moim kolegą, miłośnikiem Cezara Airy. Powiedział, że on tam mieszka, nie rusza się stamtąd i może spotkam go w którejś kawiarni.

To byłoby trudne zadanie, bo na pewno w przeciwieństwie do jakiegoś celebryty wymienionego w dziale kogo widziano w samolocie na pewno nie nosi koszulki ze swoim nazwiskiem.

Nieważne, uznałem że to dobry cel dla spaceru i pojechałem. Potem dowiedziałem się, że najbardziej rozpoznawalnym dzieckiem Flores jest papież Franek.

We Flores mi się podobało, jest mniej wielkomiejsko, część budynków jest skromna, pojawia się zabudowa jednorodzinna i na ulicach jest znacznie więcej zieleni, na wiosnę niekoniecznie zielonej, niż w centrum, przy czym w centrum zieleń występuje w parkach, których jest niemało.












Zwróciłem uwagę na pewien znak, domyślilem się co on oznacza, bo przecież nie może oznaczać miejsca w którym poszukuje się toalety.



Były też mozaiki, bardziej amatorskie i profesjonalne







Jak wszędzie na ścianach można znaleźć ceramikę





Znalazłem też budynek telekomunikacji w stylu tak międzynarodowym, że mógłby stać zarówno w Poradziecji, Zachodniej Europie jak i tam gdzie stoi



Trafiłem też na kolejną ulicę na której mieszkał Gombrowicz i od której wziął się tytuł jego zbioru opowiadań



Po Flores wybrałem się na oglądanie budynku, który wypatrzyłem z okna autobusu jadąc na koncert. Musiałem do niego wrócić, bo wyglądał ekstremalnie ciekawie, ale o tym późniejWspomniany budynek, oczywiście brutalik, sporych rozmiarów to Torre Dorrengo, budowana w latach 1968-1971 architekci
Luis T. Caffarini Alfredo Joselevich, Alberto Ricur.

Zobaczyłem go mniej więcej takim jak na obrazku poniżej.



Okazał się nie być rotundą, został zbudowany na planie wycinka okręgu. I jest piękny. Oczywiście wykonany z dbałością o detale, że szczególnym uwzględnieniem domofonów, nieczynnych niestety. O ile portier mnie ganiał i nie podobało mu się bardzo, że robię zdjęcia, mieszkańcy byli całkiem mili, więc pewnie jakby się postarać możnaby było namówić kogoś na oprowadzanie.

Na ostatnią noc w pierwszej yerba stolicy wybrałem Doubletree, położony blisko pałaców kultury i kilku innych ciekawych budynków , w tym biurowca IBM. Z zewnątrz hotel wygląda wybitnie nieciekawie, ale środek, choć noszący ślady wieloletniego użytkowania jest niezwykle smakowity

















Miał wszystko co trzeba: luksfery, intarsje, wielkie drewniane panele ładne lampy.

Mimo, że hotel był ładny nie spędziłem w nim szczególnie dużo czasu, bo pozostało mi trochę zwiedzania. Na pewno reprezentacyjne budynki w kierunku torów kolejowych. Uznałem też, że chce zobaczyć jak wyglądają budynki UBA, szczególnie, że następnego dnia szykował się protest studencki, a ja akurat miałem wtedy wyjechać

Po drodze trafiłem m.in. na takie budowle: żyletki, rotunda, okrągła wycieraczka przed prostopadłościennym wejściem, kapsułkowe okienka.

Ten lustrzany to chyba siedziba rządu, on w sumie lepiej z boku wygląda.

Na uniwersytet trafiłem (znaczy do jednej z lokalizacji) i było to ciekawe doświadczenie ale raczej nie zdążę o nim dziś napisać