Fly4free.pl

Weekend na Lofotach




Temat wyjazdu na Lofoty przewijał się w naszych planach podróżniczych już od wielu lat. Z powodu ograniczeń covidowych nie doszedł do skutku w pierwszym zaplanowanym terminie, drugie podejście rozpoczęliśmy wraz z pojawieniem się oferty Norwegian-a związanej z „black week” w listopadzie 2023 roku. Szybka analiza różnych wariantów możliwości dotarcia na miejsce wykazała, że jeżeli nie chcemy tracić czasu na prom z Bodø, ani nabijać kilometrów samochodem z Tromsø, najkorzystniej będzie polecieć na położone u wrót Lofotów lotnisko Evenes (EVE), a właściwie Harstad/Narvik. Korzystając z obniżonych cen, bilety na początek czerwca 2024 roku zostały więc zakupione. Wylot z Krakowa, z przesiadką w Oslo-Gardermoen umożliwiającą 3 godzinny spacer po mieście.
Do EVE docieramy tuż przed godziną 23, po 1,5 godzinnym locie z Oslo. I tu ważna informacja. Już od około 20 minut przed lądowaniem w EVE kilkukrotnie ogłaszany był komunikat o zakazie fotografowania na lotnisku i w jego okolicy. Zakaz obejmuje również robienie zdjęć przez okna samolotu i to w dość dużej jeszcze odległości od lotniska, co było pilnowane przez stewardessy. Zakaz ma związek z obiektami wojskowymi zlokalizowanymi zapewne gdzieś w pobliżu. Dowiedzieliśmy się, że ochrona lotniska obserwuje osoby zarówno w terminalu jak i na zewnątrz. Jak zauważy że ktoś robi zdjęcia to szybko podejmuje interwencje i można mieć z tego powodu poważne nieprzyjemności, od najmniej dotkliwego skasowania zrobionych zdjęć w aparacie czy telefonie poczynając. Budynek terminala lotniska jest średniej wielkości Biedronki, nie jest więc trudno go upilnować.
Ponieważ jest czerwiec, a jesteśmy już za kołem podbiegunowym, na zewnątrz widno jak w dzień. Odbieramy z wypożyczalni samochód i jedziemy do położonego w pobliżu lotniska hotelu. To tylko ok. 1300 m, jedzie się więc może 2 minuty, a idzie pieszo 15, co sprawdziliśmy w drodze powrotnej. Przy hotelu też są rozwieszone tablice informujące o zakazie fotografowania okolicy na dość dużym obszarze.
Rano śniadanie i wyjazd na główny cel naszego wyjazdu, czyli archipelag Lofoty. Plan obejmuje niespieszny dojazd do małej wioski na końcu drogi E10, z fajną nazwą Å i powrót, zahaczając po drodze na lotnisko o sąsiedni archipelag, czyli Vesterålen. Mamy zarezerwowane dwa noclegi na Lofotach, oba w miasteczku Kabelvåg na południowym brzegu wyspy Austvågøya.
Prognoza pogody mówi, że w tym dniu do południa ma być pochmurnie ale bez opadów, a potem przez 3 dni słonecznie i ciepło. I mogę potwierdzić, że spełniła się w 100%.
Wyruszamy drogą E10 w kierunku północnym aby przekroczyć mostem cieśninę Tjeldsund. Most jest częściowo w remoncie i jest na nim mijanka. Następnie droga prowadzi przez wyspę Hinnøya w archipelagu Vesterålen, największą wyspę wybrzeża kontynentalnej Norwegii. Zaczyna pojawiać się słońce i robi się coraz bardziej malowniczo.












Na zachodnim krańcu wyspy stoi znak informujący że wjeżdżamy na Lofoty. Przed nami pierwsza i największa z wysp tego archipelagu, czyli Austvågøy.




Dalej droga E10 prowadzi północnym wybrzeżem wyspy, aż do fiordu Sløverfjorden, który przekraczamy tunelem. Niedługo za wylotem tunelu skręcamy w drogę nr 82, do Fiskebøl skąd wypływa prom do Melbu, sprawdzić godziny kursowania. Będziemy stąd odpływać za dwa dni, w drodze powrotnej na lotnisko. Następnie kontynuujemy jazdę E10 w kierunku Kabelvåg.




















Po drodze zatrzymujemy się w największym mieście Lofotów, czyli Svolvær.








Tu mamy okazję zobaczyć m,in. suszącego się na drewnianych stelażach dorsza czyli słynnego sztokfisza.
















Po obiedzie zostawiamy rzeczy w hotelu i skoro słońce ciągle wysoko, a godzina dopiero 19-ta, to jedziemy zobaczyć kolejną z wysp Lofotów, tym razem małą wyspę Gimsøya. Jadąc na zachód skręcamy z E10 w prawo w drogę 7624 i jedziemy nią, a następnie 7626 dookoła całej wyspy, zatrzymując się przy ładnej plaży i w kilku innych miejscach.




















Przebywanie za kołem podbiegunowym w lecie i przy ładnej pogodzie jest zwodnicze jeżeli chodzi o gospodarowanie czasem. Człowiek ani się nie obejrzy, a tu już północ dochodzi i należałoby iść odpocząć. Jak wygląda to kilka minut po północy? Ot na przykład tak:




Kolejny poranek wita nas znów słońcem, więc zaraz po śniadaniu jedziemy do Å. Przejeżdżamy przez kolejną wyspę Lofotów, czyli Vestvågøya.




























Co chwilę zatrzymujemy się w malowniczych miejscach, w tym przy jednej z ładniejszych plaż na Lofotach, czyli plaży w Ramberg na wyspie Flakstadøya, na którą również dojeżdża się podwodnym tunelem.




Po krótkim postoju jedziemy dalej.
























W końcu docieramy do Å, które leży już na kolejnej wyspie Moskenesøya. Na końcu drogi, za tunelem, jest dość duży parking, skąd do centrum idzie się tylko kilka minut. Wioska ta słynna jest m.in. z tego że posiada najkrótszą na świecie nazwę, wpisaną podobno nawet do księgi rekordów Guinnessa. Podobnie jak w innych miejscach na Lofotach, w Å są też charakterystyczne czerwone domki.




























Dalej na zachód jest już tylko park narodowy Lofotów, a za nim dwie ostatnie większe wyspy Værøy i Røst, na które można dostać się tylko promem lub małymi samolotami. Niestety tym razem musimy odpuścić sobie tę przyjemność. Wracając zatrzymujemy się w Reine na obiad. Tu też są malownicze czerwone domki.
















Jadąc dalej nie sposób nie zatrzymać się i nie zrobić zdjęcia.








Przed Ramberg, skręcamy w drogę 7708 z następnie 7602 żeby zobaczyć plażę Yttersand.