Fly4free.pl

Na tym pierwszym kempingu dowiadujemy się jeszcze jednej ważnej rzeczy, w sumie oczywistej, ale jednak nikt o tym nie wspomina w relacjach. No bo jak to tak na rajskiej wysepce? Ano tak. A więc wyspy są opanowane przez szczury. Zwłaszcza te miejsca, które są przygotowane pod turystów. W dzień można ich oczywiście nawet nie zauważyć. Ale po zmroku okazuje się, że jest ich pełno. I niespecjalnie boją się ludzi, są wręcz zuchwałe, jak wyczują jedzenie potrafią podejść bardzo blisko.







Niestety szczury to nie tylko kwestia estetyczna, zresztą mnie na przykład nie przeszkadzają, nie boję się ich, ani nie brzydzę. Problemem jest jednak to, że pogryzą wszystko, co może mieć chociaż najlżejszy zapach jedzenia. Konieczne jest więc na przykład powieszenie worka z jedzeniem na lince, tak, żeby szczur nie mógł się do niego dostać. Śmieci, porządnie zawiązane, na noc wynosiliśmy jak najdalej od obozu, żeby szczury poszły raczej tam. Rano na workach zawsze były ślady po zębach :) Najbardziej jednak martwiliśmy się o kajak. Dla takiego szczura przegryzienie go to najmniejszy problem. Niby nie powinny mieć powodów, żeby go gryźć, ale niepokój był. Spać więc idziemy z lekkimi obawami, co zastaniemy po przebudzeniu.



Na Palau rzeczywiście żyje bardzo dużo rekinów. Ciekawostką jest to, że rząd Palau w 2009 roku jako pierwszy na świecie stworzył "shark sanctuary" na całym obszarze swoich wód. Wprowadzono całkowity zakaz polowania na rekiny. Z tego co wiem żyje tam ponad 100 gatunków rekinów, dużo z nich jest zagrożonych wyginięciem.
Jeśli chodzi o zagrożenie - to tak jak już @‌BrunoJ‌ napisał - praktycznie cały obszar Palau to podwodny płaskowyż, jego brzegi to pionowe rafowe ściany, o nawet kilkusetmetrowej wysokości. Rekiny żyją głównie w okolicy tych ścian, głębiej pomiędzy wyspy zapuszczają się rzadko i jeśli już to tylko mniejsze okazy. Wszystko przez wahania poziomu wody, podczas odpływu, jak już opisywałam, w niektórych miejscach wody nie ma w ogóle. Dlatego pływając pomiędzy wyspami zagrożenia praktycznie żadnego nie ma.
Za to szansa spotkania rekinów w okolicach ścian rafy jest oczywiście bardzo duża. I właśnie między innymi po to przyjeżdżają na Palau tłumy nurków. Z tego co się dowiedziałam najczęściej można spotkać grey reef shark (po polsku rekin szary rafowy lub żarłacz rafowy) i whitetip reef shark (żarłacz gruby). Oba gatunki sporadycznie mogą atakować człowieka (zwłaszcza pierwszy), ale jednak zdarza się to rzadko. Tak jak @‌krasnal‌ pisze, na Palau takie ataki praktycznie się nie zdarzały. Gdzieś kiedyś wyczytałam, że w ogóle zanotowano tam tylko jedną śmiertelną ofiarę rekinów.
Tak więc wracając do pytania @‌Gleba3‌ - nie baliśmy się, a wręcz mieliśmy nadzieję jakiegoś rekina zobaczyć :) Czy się udało przeczytacie w relacji. O USS Indianapolis muszę poczytać coś więcej. Nie wiem dokładnie gdzie zatonął, ale raczej na pewno na głębokiej wodzie w oddaleniu od wysp. Tam marynarze, zwłaszcza ranni, byli rzeczywiście bardzo narażeni na ataki.Ioulomekang - Kemurbeab - Babelomekang

Poranek wita nas piękną, słoneczną pogodą. Kajak jest cały, to najważniejsze. Poranny odpływ wygląda już zupełnie inaczej niż na Peleliu. Tutaj woda oddala się tylko na kilkanaście metrów. Zwróćcie przy okazji uwagę na wiszącą boję. Można takie spotkać w wielu miejscach. Oznaczają poziom, do którego podnosi się woda w czasie przypływu.





Po zjedzeniu śniadania i wyszykowaniu się do dalszej drogi po odpływie nie ma już śladu.



Wyruszamy w stronę Long Beach (nazywanej też Kemurbeab). Jak już wspominałam należy ona do największych atrakcji Palau. Przypływa tu bardzo dużo łodzi z wycieczkami, niektóre tylko na chwilę, ale część wycieczek spędza tu większość dnia. Czemu wysepka zawdzięcza taką popularność? Jest to jedna z największych plaż Palau, do tego jej większa część nie jest zalewana przez wodę przypływu, tak jak ma to miejsce na innych plażach. Przede wszystkim jednak miejsce słynie z piaszczystego pasa, który wchodzi hen daleko w wodę. Można tym skrawkiem lądu odejść bardzo daleko od wyspy. My przypływamy jednak w momencie, kiedy poziom wody jest wysoki, pas piasku jest akurat pod wodą.



Nic nie szkodzi, cieszymy się, że jesteśmy tu rano, przed przypłynięciem łódek i mamy całą plażę dla siebie.











Ponieważ plaża jest mocno uczęszczana, przygotowano tu dużo udogodnień, są stoliki, daszki chroniące przed słońcem, a nawet toalety.





Zaraz po przypłynięciu mieliśmy zabawną, ale w sumie dość niebezpieczną sytuację z kajakiem. Wyciągnęliśmy go mocno na brzeg i oczywiście zaczęliśmy rozglądać się po wyspie i robić zdjęcia. Nie pomyśleliśmy, że poziom wody cały czas jeszcze się podnosi. Chwila nieuwagi i widzimy, że nasz kajaczek kołysze się na falach kilkanaście metrów od brzegu :) Ciśnienie nam momentalnie skoczyło, ale całe szczęście bez problemu udało się do niego dopłynąć i go przyciągnąć. Wcześniej zawsze go przywiązywaliśmy, a tym razem jakoś się zapomniało. Jednak po tej przygodzie postanowiliśmy całkiem wynieść go z wody :) To dość niesamowite, jak bardzo tutaj wszystko zależy od przypływów i odpływów.



Po chwili relaksu nadchodzi wreszcie czas, żeby skorzystać chociaż trochę z atrakcji podwodnych, których przecież na Palau nie brakuje. Tu gdzie akurat jesteśmy nie ma jakiejś dużej rafy, jednak przy skałach w pobliżu plaży znajdujemy całkiem sporo koralowców i różnego rodzaju rybek.







Akurat jak pływamy dość daleko od brzegu zatrzymuje się koło nas łódka rangersów. Nie wspominałam o tym, ale żeby mieć wstęp na teren Rock Islands trzeba wykupić specjalne przepustki (50$ od osoby), my kupiliśmy je od Maml Divers. Zadaniem strażników, oprócz patrolowania wysp, jest też sprawdzanie tych przepustek. Ponieważ jesteśmy w wodzie to nie mamy ich przy sobie, pytają tylko od kogo je kupiliśmy. Zamieniamy jeszcze parę zdań, pytają nas między innymi czym pływamy. Naszego kajaka nie widać bo wynieśliśmy go w cień pod drzewa, może i dobrze, bo jeszcze by panowie uznali, że to niebezpieczne :) Mówimy więc tylko, że kajakiem i to im wystarcza. Pytamy jeszcze czy w pobliżu jest może jakieś miejsce z dobrą rafą, do której można by było dopłynąć wpław, ale okazuje się, że niestety nie.
Wracamy na plażę, jak już mamy dość pływania. Okazuje się, że właśnie zaczynają pojawiać się pierwsze łódki z wycieczkami. W takim razie my zaczynamy się zbierać.



Tym razem płyniemy po okolicy, która ma najbardziej charakterystyczny dla Rock Islands krajobraz. W końcu nieprzypadkowo tak się nazywają. Większość z nich to wystające z wody skały porośnięte roślinnością. W dalszych częściech archipelagu takich wysepek jest setki. My mamy namiastkę w tym miejscu.





Nie można nie zachwycić się kolorem wody, który jest niesamowicie intensywnie turkusowy. Tutaj też mamy po raz pierwszy trochę obawy o to, czy nie przebijemy kajaka. Pod wodą co jakiś czas widać ciemne plamy, ale z góry ciężko ocenić, czy to skały czy coś innego. W każdym razie manewrujemy ostrożnie i co jakiś czas sprawdzamy głębokość. Wpływamy też do ukrytego jeziora, otoczonego ze wszystkich stron skałami.





Następnym przystankiem ma być Babelomekang - kolejna plaża. Myślelismy, że wszystkie wycieczki zatrzymują się na niedalekiej Long Beach, a okazuje się, że i tutaj spotykamy sporo łódek.





Plaża znajduje się z zatoce i jest otoczona prawie ze wszystkich stron innymi wysepkami. Tutaj głównie się relaksujemy i trochę pływamy. Obserwujemy też mimowolnie chińskich turystów :) Część (jeśli nie większość) przyjeżdża tu chyba głównie po to, żeby zrobić sobie dobre selfie. Na przykład takie dwie dziewczyny, które naprawdę cały pobyt na plaży spędziły z kijkiem i telefonem, ustawiając się w coraz to wymyślniejszych pozycjach :) Ciekawa jestem, czy w ogóle miały jakąkolwiek przyjemność z tej wycieczki.





Wczesnym popołudniem wracamy znowu na Long Beach, bo chcemy zobaczyć plażę podczas odpływu, gdy wchodzący w morze pas piasku jest odsłonięty. Gdy docieramy na plażę jest tam jeszcze tłum ludzi, ale po jakimś czasie powoli kolejne łódki zaczynają odpływać. Wreszcie mamy wysepkę znów dla siebie :)







Na noc postanawiamy wrócić w to same miejsce co poprzednio - było to bardzo dobre miejsce na nocleg. Z Long Beach mamy niedaleko, więc jeszcze przed zachodem słońca wracamy na znaną już nam plażę.
Na plażach można znaleźć takie wielkie muszle. Należą one do największych na świecie małż (giant clam - Przydacznia olbrzymia), które żyją w wodach Palau. Niektóre osiągają naprawdę imponujące rozmiary. Muszle znajdowane na plażach mogą służyć na kempingu na przykład za umywalkę :)







Namiot rozstawiamy w taki sposób, że tropik podwiązujemy na górze, żeby w razie deszczu dało się do szybko naciągnąć. Tutaj prawie każdej nocy pada. Z naciągniętym tropikiem jest w środku tak gorąco, że w ogóle nie da się spać. Nawet jeśli śpimy tylko w wewnętrznej części i tak w środku jest sauna, bo niestety nasz namiot nie ma za dużo siateczki dającej trochę przewiewu.
Tej nocy jest tak gorąco, że nie jestem w stanie zasnąć, wychodzę więc trochę się przewietrzyć. Dzięki temu udaje mi się zobaczyć zjawisko, o którym zawsze marzyłam, ale nie spodziewałam się go tu na Palau. Po zamoczeniu stóp w wodzie widzę zapalające się wokół małe punkciki. To fluorescencyjny fitoplankton. Dzięki zjawisku bioluminescencji te mikroorganizmy potrafią wytwarzać światło. Punkciki pojawiają się w momencie, gdy zmącimy wodę, tak więc chodząc przy brzegu wokół swoich nóg wytwarzamy coraz więcej światełek. Niesamowite uczucie. Wygląda to zupełnie inaczej niż na zdjęciach, przy każdym ruchu punkciki pojawiają się, a jak się stoi spokojnie to ich nie widać. Cieszę się, że coś mnie skłoniło do tego spaceru, inaczej nawet nie byłabym świadoma co mnie ominęło :)@‌Gaszpar‌ Myślę, że chodziło Ci o bruzdnice.Ioulomekang - Carp Island - Turtle Cove

Kolejnego ranka opuszczamy przyjazną plażę. Przez dwa dni była to nasza prywatna wysepka i będziemy ją wspominać z dużym sentymentem. Pakujemy swoje rzeczy i sprzątamy chatkę, wymiatamy naniesiony piach, ustawiamy ławki. Trzeba dbać o takie miejsca, my zastaliśmy porządek, więc i kolejni odwiedzający niech zastaną wszystko w dobrym stanie.



Jedna ze ścian domku pełna jest podpisów poprzednich odwiedzających. Zostawiamy więc i nasz :)







Od tego dnia musimy zacząć kierować się z powrotem w stronę Peleliu. Pierwszy odcinek, który pokonujemy jest nam już znany, płyniemy do Carp Island. Tym razem jednak opływamy wyspę od drugiej strony niż poprzednio.



Okazuje się, że tu też jest plaża, na której można się zatrzymać. Plaża jest niewielka, dookoła rośnie gęsta dżungla. Ale jest tu też prowizoryczny domek. Co ciekawe jego podłoga jest na palach, dość wysoko nad ziemią, prawdopodobnie więc w czasie przypływu woda podchodzi aż pod domek.





Trochę tu niestety bałagan, na podłodze walają się różne rzeczy, na przykład pojedyncze klapki. Ale znajdujemy też piłkę do nogi i to całkiem dobrze napompowaną. Oczywiście robimy z niej użytek i mamy trochę zabawy :) Plażowe aktywności uzupełnia jeszcze huśtawka zawieszona na drzewie nad wodą.



A pełnię relaksu osiągamy na hamaku z pięknym widokiem :)



W poprzednich częściach niejednokrotnie już wspominałam o zachwycających kolorach wody. No więc tutaj kolor przebija wszystko, co do tej pory widzieliśmy. Wydaje wręcz nierealny.



Daleko na horyzoncie widzimy wysepki, przy których stoi spora ilość łódek. To Ngemelis, podobno jedne z najpiękniejszych tu wysp, a do tego przy nich jest świetna rafa koralowa. Kawałek na prawo jest też German Channel, kolejne świetne miejsce do nurkowania i snurkowania. Niestety, żeby się tam dostać trzeba wypłynąć na otwarte wody, poza granicą rafy otaczającą cały obszar Palau. To może być niebezpieczne, przy ścianie rafy często tworzą się duże fale i występują silne prądy. To niestety nie miejsce dla naszego kajaka. Poza tym Ngemelis jest obszarem częściowo chronionym - można tam przypłynąć, ale nie można obozować. Gdybyśmy tam dopłynęli, a potem z jakichś powodów, na przykład załamania pogody tam utknęli, mielibyśmy poważny problem. Dlatego nie bierzemy nawet pod uwagę wyprawy tam.





Mamy jednak inny plan. Dzięki szczegółowym mapom, którym zrobiliśmy zdjęcia wcześniej, wiemy, że nie tak daleko jest plaża nadająca się na kemping, zlokalizowana przy kolejnym świetnym miejscu nurkowym, nazywanym Turtle Cove. Pięknych widoków mieliśmy dotąd aż nadto, jednak czujemy niedosyt atrakcji pod wodą, bardzo chcemy się więc tam dostać. Mamy trochę obaw, bo plaża, do której chcemy dopłynąć znajduje się również w bezpośrednim sąsiedztwie granicy rafy, poza którą nie chcielibyśmy wypływać. Postanawiamy jednak trzymać się blisko brzegów wyspy i powinno się udać. Początkowo płyniemy kanałem między dwoma długimi wyspami. Odczuwamy to, że zbliżamy się do otwartych wód oceanu, bo w tym miejscu występuje naprawdę silny prąd. Podnosząca się podczas przypływu woda wlewa się z otwartych wód wgłąb, między wyspy. W końcu kanał, którym płyniemy rozszerza się, a nam ukazuje się ocean. Nasze docelowe miejsce mamy po lewej stronie, musimy tylko opłynąć skalisty cypel. Okazuje się, że ściana rafy jest położona dalej, do plaży spokojnie dopływamy po płytkiej wodzie.



Wyłaniamy się zza skały i pierwsze zaskoczenie - nie jesteśmy tu sami. Na plaży urzęduje jakaś para, a na piasku leży kajak. Plaża jest zupełnie inna, niż te które widzieliśmy do tej pory. To właściwie niewielki skrawek piasku otoczony skałami. Do tego plaża jest mocno pochyła, tak, że trudno będzie znaleźć odpowiednie miejsce na namiot. Takie zmartwienia jednak zostawiamy sobie na później i po rozpakowaniu kajaka i wyniesieniu go na piasek idziemy od razu do wody.



Tutaj od razu widać, że rafa jest dużo bogatsza, niż przy Long Beach - miejscu, w którym pływaliśmy poprzedniego dnia. Początkowo pływamy w dość płytkiej wodzie, wokół wystających z wody skał i pobliskiej niewielkiej wysepki. Jednak dopiero za nią rozpoczyna się to co najciekawsze - ściana rafy schodząca na bardzo dużą głębokość. Tutaj możemy obserwować naprawdę całe bogactwo podwodnego życia.