Fly4free.pl

Dwa razy jechaliśmy pociągami, Buchara-Samarkanda i potem Samarkanda-Taszkent. Warto dodać, że dworzec BUCHARA-1 nie znajduje się w Bucharze tylko w Kogonie, kilka kilometrów za miastem, droga dojazdowa między tymi miastami była w remoncie, widać, że Uzbekistan się zmienia.
Pociągi czyste, klimatyzowane, prędkości powyżej 100km/h :D raz nawet widziałem 200 km/h. Wybraliśmy Afrosiyob czyli ich szybką kolej.










Samarkanda jest zupełnie odmienna od Buchary, inny klimat, wielkomiejski.
Z naszego noclegu przyjechała właścicielka podrzucić nas na miejsce, w sumie mało kto się w Uzbekistanie przejmuje tym jak jeżdżą pasażerowie. Przyjechała z synem i wspólnie z naszym synem całą drogę się bawili na stojąco w aucie.


Przyznam, że nie spodziewałem się, że na drugim końcu świata w dość biednym kraju podwórko może wyglądać lepiej niż w Europie, ale w sumie Wrocław niby jest w centrum Europy, a co drugie podwórko jest paskudne i zaniedbane, szczególnie w centrum, gdzie są kamienice.
Oczywiście na podwórku też był plac zabaw :) został przetestowany



Rano trzeba było się jakość dostać do Korzinki na zakupy, okazało się, że mimo iż przystanek jest dość blisko, to nie da się płacić kartą, a ja w ogóle nie miałem gotówki i chociaż przejazd to tylko 2000 UZS (ok. 60 gr), to musiałem odbyć pieszą wycieczkę :)
Szkoda, że nie załapaliśmy się dzień wcześniej na mecz Dynamo Samarkanda. Stadion klimatyczny jak w polskich latach 90.





Po śniadaniu przeszliśmy się zwiedzić miasto. Zaczęliśmy od pomnika Amira Temura, potem dotarliśmy do jego Mauzoleum czyli Gur-i Mir.











Wypatrzyłem jeden sowiecki mural


Nie mogliśmy nie zwiedzić Registanu, świetny klimat, niestety z uwagi na dzieci nie mogliśmy tam pójść wieczorem jak odbywał się pokaz świateł.








O, tramwaj :)


Kończąc naszą przygodę z Samarkandą, na chwilę przed przejazdem do Taszkentu, skąd kolejnego dnia rano wracamy do Polski, uznaliśmy, że ile można jeść ichnie jedzenie i zdecydowaliśmy się na pizzę :D
Oj smakowała :)


Ponownie wybraliśmy Afrosiyob jako środek transportu. Widoki za oknami to przeważnie pola, czasem jakieś pagórki, w oddali widać góry. Przejazdy przez tory odmienne niż u nas tj. z drogi wysuwają się zapory, pewnie, aby ostudzić zapędy niektórych kierowców. Nie udało mi się zrobić zdjęcia, ale po obu stronach przejazdów ustawiły się dwa rzędy pojazdów, nie wiem dokąd oni wszyscy się spieszą po otwarciu szlabanów.
Nawet dostaliśmy przekąskę :)