Sam teren jest bardzo rozległy, więc dało się bez problemu znaleźć miejsce gdzie było zdecydowanie luźniej, albo w ogóle było pusto. Po drodze zaliczyliśmy jakieś budynku gdzie właśnie odbywały się próby związane z socjalistycznym świętem.
Pałac postanowiliśmy opuścić bramą południową (choć faktycznie nazywana jest ona Bramą Zachodnią),przechadzając się po podłużnych wysepkach i mostach nawiązujących do tych Jeziora Zachodniego w Hangzhou. Nasz pobyt trwał jakieś trzy godziny.
Następnie udaliśmy się w kierunku tramwaju, gdyż uwaga uwaga w Pekinie mają tramwaj nie tylko w Muzeum Pekinu. Właściwie troche nie wiem po co ktoś tę linię tam zbudował, ale nieważne, jedziemy tylko jeden przystanek i przesiadamy się do metra. O dziwo ten jeden przestanek, to dość duża odległość. Należy pamiętać, że przy wyjściu z tramwaju należy przejść przez bramki, dlatego nie można zgubić jak ja własnego biletu. Kolejny przystanek tego dnia, to świątynia Lamy. Bilety można kupić w kasie, natomiast płatne było tylko gotówką. Tym razem kolejka do kasy istniała i trzeba było odstać z 3-5 minut. Sama świątynia nie zrobiła na Nas wielkiego wrażenia. Z jednej strony nie była bardzo wielka, choć składała się z wielu budynków. A z drugiej strony była pełna ludzi.. Co ciekawe, przynajmniej dla mnie, mało kto robił tam zdjęcia, większość osób przychodziła tam jakby do nomen omen Świątyni. Ostatni etap naszej podróży to przechadzka po okolicznych hutongach.
Pod wieczór mieliśmy nasz lot. Z dużym zapasem czasowym postanowiliśmy udać się do naszego hotelu, a następnie pociągiem Capital Express pojechać na lotnisko. Na lotnisku bardzo sprawnie udało nam się nadać nasze bagaże i przejść kontrolę bezpieczeństwa. Gdy już przeszliśmy i spojrzeliśmy na tablicę odlotów, nasz lot był opóźniony o 4 h. Mogliśmy jeszcze tyle zobaczyć jakbyśmy wiedzieli wcześniej, no ale cóż. Przylot w środku nocy również się nam nie uśmiechał. Pani na bramce stwierdziła, że wcześniej nie odlecimy, ale zadzwoniła gdzieś i powiedziała, że przyniosą nam jedzenie za jakieś 3h. Nie pozostało nam nic innego jak zarezerwować nowy hotel. Gdy przyszliśmy po 3h pod bramkę, rzeczywiście czekały na Nas całkiem spore zestawy obiadowe, które niemal wszyscy obok już kończyli. Miałem gdzieś zdjęcie, ale się zagubiło. Musicie uwierzyć na słowo, że było spore i smaczne, także AirChina jakoś się zrehabilitowała. Ale potem się okazało, że drugi lot w to samo miejsce, ale rozkładowo późniejszy niż nasz, odleciał zgodnie z czasem, czyli przed nami, co nas trochę zirytowało. No i tyle z mojego chwalenia narodowej chińskiej linii. Sam lot przebiegał spokojnie, ale standard był raczej dość niski, czyli jak chyba zawsze. I to byłby koniec naszej przygody w Pekinie. Następny odcinek to lot z Hong Kongu do Ningbo i wizyta w okolicach Szanaghaju.
Fajny i ciekawy opis podróży! Z ciekawości: czemu właściwie nie założyliście sobie WeChat Pay lub AliPay? Brzmi, że sporo czasu poświęciliście na próby płacenia gotówką i kartami
Szczerze mówiąc się nam nie chciało. Próbowałem założyć konto na stronie chińskich kolei żeby kupić za wczasu bilety na pociągi i coś nie poszło, a jeszcze trzeba było wysyłać zdjęcia paszportu, selfie itp. Czytałem że z tymi systemami płatności też są jakieś problemy z rejestracją, więc odpuściłem. Co do problemów z płatnością gotówką, to wszędzie można było nią zapłacić. W muzeum nie mieli wydać, ale po dwóch minutach już mieli, więc nie nazwałbym tego problemem. Płatność za metro, to też nie był problem, bo ich tam stało na każdej stacji sporo i zawsze któryś otwierał budkę, wchodził do niej i sprzedawał bilet. Problem z płatnością kartą to konieczność wpisania pinu i/lub podpisania się, tego też bym nie nazwał problemem. Było to po prostu dziwne, gdy płacisz za coś jakieś 5 zł.
Sam teren jest bardzo rozległy, więc dało się bez problemu znaleźć miejsce gdzie było zdecydowanie luźniej, albo w ogóle było pusto. Po drodze zaliczyliśmy jakieś budynku gdzie właśnie odbywały się próby związane z socjalistycznym świętem.
Pałac postanowiliśmy opuścić bramą południową (choć faktycznie nazywana jest ona Bramą Zachodnią),przechadzając się po podłużnych wysepkach i mostach nawiązujących do tych Jeziora Zachodniego w Hangzhou. Nasz pobyt trwał jakieś trzy godziny.
Następnie udaliśmy się w kierunku tramwaju, gdyż uwaga uwaga w Pekinie mają tramwaj nie tylko w Muzeum Pekinu. Właściwie troche nie wiem po co ktoś tę linię tam zbudował, ale nieważne, jedziemy tylko jeden przystanek i przesiadamy się do metra. O dziwo ten jeden przestanek, to dość duża odległość. Należy pamiętać, że przy wyjściu z tramwaju należy przejść przez bramki, dlatego nie można zgubić jak ja własnego biletu.
Kolejny przystanek tego dnia, to świątynia Lamy. Bilety można kupić w kasie, natomiast płatne było tylko gotówką. Tym razem kolejka do kasy istniała i trzeba było odstać z 3-5 minut. Sama świątynia nie zrobiła na Nas wielkiego wrażenia. Z jednej strony nie była bardzo wielka, choć składała się z wielu budynków. A z drugiej strony była pełna ludzi.. Co ciekawe, przynajmniej dla mnie, mało kto robił tam zdjęcia, większość osób przychodziła tam jakby do nomen omen Świątyni.
Ostatni etap naszej podróży to przechadzka po okolicznych hutongach.
Pod wieczór mieliśmy nasz lot. Z dużym zapasem czasowym postanowiliśmy udać się do naszego hotelu, a następnie pociągiem Capital Express pojechać na lotnisko. Na lotnisku bardzo sprawnie udało nam się nadać nasze bagaże i przejść kontrolę bezpieczeństwa. Gdy już przeszliśmy i spojrzeliśmy na tablicę odlotów, nasz lot był opóźniony o 4 h. Mogliśmy jeszcze tyle zobaczyć jakbyśmy wiedzieli wcześniej, no ale cóż. Przylot w środku nocy również się nam nie uśmiechał. Pani na bramce stwierdziła, że wcześniej nie odlecimy, ale zadzwoniła gdzieś i powiedziała, że przyniosą nam jedzenie za jakieś 3h. Nie pozostało nam nic innego jak zarezerwować nowy hotel. Gdy przyszliśmy po 3h pod bramkę, rzeczywiście czekały na Nas całkiem spore zestawy obiadowe, które niemal wszyscy obok już kończyli. Miałem gdzieś zdjęcie, ale się zagubiło. Musicie uwierzyć na słowo, że było spore i smaczne, także AirChina jakoś się zrehabilitowała. Ale potem się okazało, że drugi lot w to samo miejsce, ale rozkładowo późniejszy niż nasz, odleciał zgodnie z czasem, czyli przed nami, co nas trochę zirytowało. No i tyle z mojego chwalenia narodowej chińskiej linii. Sam lot przebiegał spokojnie, ale standard był raczej dość niski, czyli jak chyba zawsze.
I to byłby koniec naszej przygody w Pekinie. Następny odcinek to lot z Hong Kongu do Ningbo i wizyta w okolicach Szanaghaju.