Fly4free.pl

Dzień 23 Villa de Leyva- Samaca
Dzisiejszy dzień miał być lajtowy i to nam się udało. Pojeździliśmy po okolicach Leyvy, wioskach, miasteczkach i winnicach w drodze do noclegu w Samace oddalonej zaledwie o kilkadziesiąt kilometrów.
Sama Villa de Leyva w dzień prezentuje się równie ciekawie co wieczorem. Można odwiedzić kilka muzeów, my wybraliśmy Muzeum Casa Nariño.
Zaraz przy samej Villa de Leyva znajduje się atrakcją o nazwie Casa de Terracota, coś dla fanów twórczości Gaudiego, niestety zamknięta dla zwiedzających z powodu covidu.



Niedaleko znajduje się też atrakcja o nazwie Pozo Azules, szmaragdowe sadzawki. Są na prywatnym terenie dlatego też cena odpowiednia (12k). My nie skorzystaliśmy, żadna to dla nas atrakcja takie sadzawki i to w smrodzie i hałasie quadów, buggie i innych enduro.
Za to kilkanaście kilometrów dalej dotarliśmy do kolorowego miasteczka Raquira. Super miejsce do odpoczynku, zjedzenia obiadu czy chociażby napicie się kawy czy gorącego kakao.
W każdym mieście, miasteczku czy wiosce można spróbować kolumbijskich napitków. Kawa tinto w małym kubeczku na rogu ulicy to koszt 500 peso (50gr), w sklepach czy kawiarenkach lub knajpkach serwujących śniadania i obiady można się napić kolumbijskiej kawy z ekspresów znanych firm (np Nescafé) za 1k-1.5k. w tej cenie zarówno kawa czarna, z mlekiem jak również pyszne kakao. W Kolumbii wypiliśmy tego duuuuużo.
W dużych miastach jak Bogota, Cartagena czy Medellin ceny nieznacznie wyższe. Tinto 700-800 peso (70-80gr), kawa i kakao1.5-3k.
Osobna historia to kawiarnie Juan Valdez. Tam już ceny europejski od 5k za małą kawkę do 13k za pucharek kawki z bitą śmietaną.


Kawiarnie, knajpki...
Temat rzeka, najlepsze te znalezione po prostu na trasie naszego przechodu lub przejazdu...[emoji12].
Na dzisiejszy obiadek zatrzymaliśmy się w Parilli, czyli grillowni. Dla każdego coś fajnego. Dla mnie to miejsca szczególne.
Jako, że moja druga połówka jest vegatarianką, po zamówieniu dwóch zestawów, mi trafia się podwójna porcja "mniensa" i pozbywam się surówek...[emoji16]
W Polsce zazwyczaj nie jadam mięsa, jakoś nie jestem w stanie tknąć tego czegoś co leży na półce w markecie, po prostu unikam toksycznego g**na jak kurczaki czy nawet łososia norweskiego. Czasem tylko jak się trafi coś z zaufanego źródła, jakąś gąska, kaczuszka, to owszem. Za to jak trafiam w regiony z regionalnym mięskiem jak wołowina wagyu z Kobe, nowozelandzka wołowina, islandzkie owieczki, brazylijska czy argentyńska wołowina, mięsko z gnu czy oryksa, krokodyl w Peru, kangur, to szaleję za wszystkie czasy. Nie spodoba się to pewnie zatwardziałym vege, ale cóż ja na to poradzę... Dzień 24 Samaca- Zipaquira
Z tą Samacą to dziwna sprawa. Zauważyliśmy to jeszcze dnia poprzedniego kiedy to wyszliśmy z hotelu o 17.00 żeby zrobić zakupy i coś zjeść. Wszystko nagle zaczęło się zamykać i ludzie znikali z ulic, jakby miał się pojawić Obcy i wszystkich pożreć. Jeździliśmy chwilę jeszcze bez celu, po czym wróciliśmy do hotelu, położonego nieco na uboczu, stąd wypad samochodem na zakupy. Nawet właścicielka hotelu nie potrafiła wyjaśnić dlaczego. Tak bo tak, bo po prostu tak jest w tej okolicy...[emoji86]
Pozostało dojeść resztki. Jakiś kawałek papaji, kokos, avocado, pomidor, wafelki.
Mix kolanko po prostu...[emoji2957]
Liczyliśmy na obfite śniadanie chociaż. Nic z tego. Spakowaliśmy zabawki i postanowiliśmy zjeść coś na trasie do Tunji. Wyjeżdżając z Samaki zatrzymał nas młody koleś i poprosił o podwózkę. Na pytanie dokąd, odpowiedział, że zawsze w weekend staje na wyjeździe z miasta i jedzie z tym kto się zatrzyma ile się da. Takie zwiedzanie i poznawanie świata w skali mikro. Bardzo nam się spodobał ten pomysł. Przegadaliśmy całą kilkudziesięciokilometrową trasę do Tunji. Rozstaliśmy się dopiero przy rynku.

Tunja


Dopiero przy placu znaleźliśmy śniadanie. Głód już był z tych ostrych. Gdy wpadliśmy do śniadaniowni od razu zamówiliśmy kilka empanad, po kawałku sernika i kawkę. Do tego dostaliśmy salsę, trochę za ostro jak na śniadanie, ale żyje się tylko raz [emoji3]
Oczywiście empanady w miarę jedzenia były jeszcze domawiane, a pani sprzedająca cierpliwie podgrzewała. W końcu zaspokoiliśmy swoje parszywe żądze. Dodam tylko, że ta hedonistyczna uczta kosztowała nas w sumie 11k.

Na zdjęciu pierwszy set...[emoji493]

Plac główny jest ogromny. Jak w większości okolicznych miast. W końcu służył głównie do handlu niewolnikami, których do pracy w kopalniach potrzebował Kolumb. Będąc w Polsce i oglądając w telewizorni jak obalają pomniki Kolumba niewiele mnie to ruszało. Będąc w kraju gdzie się to działo, słuchając opowieści ludzi krew się we mnie gotowała. Gdyby nie udało się powstrzymać Hitlera w Europie to mógłby w 50 lat dorównać Kolumbowi. Przykładem niech będzie tylko jedna z wysp, La Hipaniola, zamieszkała przez 3 mln ludzi. Od 1492 w ciągu 20 lat ludność rdzenna zmniejszyła liczebność do 60 tys, po kolejnych 30 latach wyginęła.
Tunję opuściliśmy po krótkim spacerze po placu i okolicznych sklepikach. Nic więcej ciekawego nie znaleźliśmy. Do Zipaquiry, gdzie mieliśmy klepnięty nocleg mieliśmy niedaleko, gdybyśmy pojechali autostradą, dlatego postanowiliśmy pokluczyć po okolicznych miasteczkach, jednocześnie omijając opłaty na autostradach, które już kilkakrotnie przekroczyły koszt benzyny.
I tak kolejnym miasteczkiem był górniczy Nemocon. Widać od razu wyższą stopę życia. VW, Beemki, nawet jeden Merc, w koncu dookoła kopalnie.[emoji6]
Po południu w końcu dotarliśmy do Zipaquiry. Po zameldowaniu w hotelu, położonym w cichej okolicy, ale zaledwie trzy przecznice od placu centralnego, poszliśmy na zwiady, czy miasto żyje. Nie zawiedliśmy się. W Kolumbii Mikołajki obchodzą bardzo hucznie i żywiołowo. Na ulicach pełno ludzi, wszelkiej maści jadłodajnie otwarte, przygotowania do świąt, zakupy i strojenie ulic i placów przez służby miejskie widać było na każdym kroku.
Dzień 25 Zipaquira- Bogota
Dzisiaj ostatni dzień w Kolumbii. Niby odprawa zrobiona, ale po wcześniejszych doświadczeniach niepokój został. Jak samolot nie poleci to...[emoji6]