Fly4free.pl

Spacerujemy deptakiem, a Manly powoli budzi się do życia.

























Rozdzielamy się: Gosia z Adamem idą na spacer na wzgórze i wracają do Sydney wcześniej, bo jeszcze czeka ich wizyta u lekarza :cry: , a ja z Natalią idziemy do Sealife'a, po drodze jesteśmy świadkami bójki, dacie wiarę? Tak, w tym jakże bezpiecznym kraju jakim jest Australia w biały dzień miała miejsce najprawdziwsza bójka :!: .


W wydaniu ptaków :D
https://youtu.be/PbyMOJYmSP0
Mamy ubaw po pachy :lol: .


To akwarium jest nieco bardziej kameralne niż to w Sydney, ale nam się bardziej podoba. Mnie zafascynowały koniki morskie w ciąży, wyglądały przekomicznie :D .














Bardzo ciekawą ekspozycją były szczęki rekinów, nie wiedziałam, że one mają tak ciekawe uzębienie, które jest ułożone w rzędach i gdy jakiś ząb wypada co zdarza się dość często to kolejny przesuwa się na początek rzędu –są tzw. zęby zapasowe.














Kolonia pingwinów była nieco niemrawa, chyba się jeszcze nie dobudziły :roll:




Przy ich wybiegu były 2 tablice z dokładnym opisem każdego pingwina z imienia, płci i osobowości ;)
.









Po godzinie zwiedzania idziemy na plażę żeby choć trochę się pobyczyć i nacieszyć słońcem, zwłaszcza, że nasz plan objazdówki raczej nie przewiduje atrakcji w postaci całego dnia na plaży, więc korzystamy ile się da 8-) .









Słońce piecze dość mocno, w końcu to środek lata, więc co rusz smarujemy się 30 - to był najniższy faktor jaki widziałam w sklepach. Z trudem wytrzymujemy 2,5h i idziemy w stronę przystani po drodze robiąc drobne zakupy.
W sumie liczyłyśmy na to, że załapiemy się na wcześniejszy prom, ale pasażerowie tylko wysiedli i odpłynął na pusto, zatem czekamy dalej następne ponad pół godziny w ścisku, bo, w międzyczasie z tyłu dobijają dzikie tłumy :roll: .
Z wywieszonym jęzorem przesiadka na Circular Quay, nasz pociąg już stoi na peronie i jedziemy do Mascot gdzie jesteśmy umówieni z naszym drugim duetem i będziemy odbierać campera. Z Natalią jesteśmy pierwsze więc korzystając ze słonka smażymy się na ławkach, w końcu dołączają do nas Gosia z Adamem i wszyscy razem idziemy do Britza.
To był najdłużej trwający odbiór auta, z zegarkiem w ręku spędziliśmy tam 1,5h.Procedurę mają kompletnie od czapy, na dzień dobry miła pani daje nam tablet żeby wpisać ....dokładnie te same dane jakie wpisywaliśmy przy rezerwacji online: dane osobowe obydwu kierowców, jaki typ auta, jego wyposażenie itd., jaki zakres polisy, do tego jakieś dodatkowe pytania, formułki itd.

W dodatku w ich biurze klima jest nastawiona chyba na maksa, lodówka, że hej :cry: , aż w końcu ubrałam mój marketowy wyrób polaropodobny :mrgreen: , który jeszcze podczas tego wyjazdu nie raz bardzo mi się przyda. To jeszcze nie wszystko, Adamowi się przypomina aby dopytać o kwestię rozliczeń za opłaty drogowe, pani tłumaczy nam co mamy zrobić, ale widząc nasze tępe miny :D wyręcza nas w tej czynności i tylko mówi, że procedurę musimy powtórzyć w Brisbane z drugim camperem.
Chodzi o to, że się zgłasza auto w firmie Roam Express a po zakończonym wynajmie trzeba je stamtąd wykreślić lub podać nowy numer rejestracyjny. Potem mamy seans filmowy - filmik instruktażowy o camperze, co jak działa itd. W sumie fajna sprawa, szkoda tylko, że camper na filmie to jednak inny model niż nasz, ale największym mankamentem jest niestety bardzo cichy głos na nagraniu :? .

Nasz camper to Toyota Hiace i ma wszystko co potrzeba: pościel, ręczniki, całe wyposażenie kuchenne łącznie z zastawą stołową, czajnikiem elektrycznym i tradycyjnym, mikrofalówką, tosterem itd. Wszystko nowe lub prawie nowe. Duży plus dla Britza.

Następnie idziemy na plac gdzie Michael przekazuje nam nasze auto. Po prostu dał nam kluczyki - tyle.
Adam robi dokładne zdjęcia całego auta tak na wszelki wypadek, bo zakres naszej polisy i tak obejmuje wszelkie uszkodzenia, ale wiadomo, że przezorność nie zaszkodzi zwłaszcza, że auto ma kilka drobnych "uszkodzeń". W sumie chyba ze 3 razy wołałam Michaela, bo mieliśmy pytania dotyczące obsługi auta zwłaszcza pompy, butli z gazem itd.

No nic, trochę nas to zniesmaczyło, bo wyraźnie mówiliśmy, że to nasz pierwszy camper i nie mamy doświadczenia z takim autem, więc obsługa mogłaby być jednak nieco bardziej przyjazna takim klientom-żółtodziobom.
Co prawda plan był inny, bo mieliśmy prosto z wypożyczalni pojechać do Royal National Park, no ale ze względu na opóźnienie zabrakło nam na to czasu i nieco zdegustowani jedziemy do domu.
Adam jest mocno zestresowany pierwszą jazdą camperem, co mnie wcale nie dziwi.


A propos formalności:Adam miał australijskie prawo jazdy, mnie o międzynarodowe nikt nie pytał ale łatwiej było z niego przepisać moje dane niż z małego plastiku.

Dojeżdżamy do domu, a tu niespodzianka: czekają na nas właściciele mieszkania przesympatyczni gospodarze Elwira i Paweł :) , którzy wpadli tylko na chwilę zostawić kilka rzeczy przed kolejnym wyjazdem. Niesamowici ludzie, tak pozytywnie nastawieni, tak pomocni, z ogromnym luzem- mimo iż mieli klucze to poczekali na nas, nie weszli sami do WŁASNEGO mieszkania :o .
Po obiedzie Natalia z Adamem idą na zakupy, a my z Gosią robimy próbne pakowanie przed wyjazdem z Sydney. Wieczorem z Natalią idziemy karmić oposy, bo to może być ostatnia okazja :) .














P.S. Widok z okna był również taki: :lol:






CDNSylwester 31 grudnia –dzień 11

Dzisiaj nieco dłuższe spanie jako, że sylwestrową noc nieco zarwiemy. Jeszcze przed późnym śniadaniem idę do sklepu po voltaren żeby jakoś uśmierzyć ból mojej nie wiadomo skąd kontuzji-cóż starość nie radość i pewnikiem zaczynam się sypać ale dlaczego akurat tu na drugim końcu świata?
Tradycyjnie oprócz maści kupuję zupełnie nieoczekiwanie coś zupełnie innego: perfumy, no co promocja była :D.


Po śniadaniu Adam jedzie do siebie żeby się spakować, na te 3 tygodnie musi zwolnić pokój jaki wynajmuje aby nie ponosić kosztów. W tym czasie my zgrywamy zdjęcia, pakujemy swoje manatki i sprzątamy mieszkanie, bo jutro rano przed wyjazdem nie będzie na to czasu.

Jeszcze w Polsce bliźniaczka Gosi umawia nas ze wspólną koleżanką z podstawówki- z Aśką nie widziałyśmy się ponad 20 lat, po skończeniu szkoły nasze drogi rozeszły się, bo każda wybrała inne liceum, potem Asia przeprowadziła się do stolicy i kontakt nam się całkiem urwał.
Umówiłyśmy się pod Anzac'iem -dla nas super, bo blisko od domu. Po drodze Gosia się zastanawia czy Ją poznamy, w końcu tyle czasu się nie widziałyśmy, na co ja mówię, że Asia nie zmieniła się tak samo jak my :D i nie ma takiej opcji żebyśmy się nie poznały.
Ona już czeka na nas, szok takie spotkanie po latach w dodatku na końcu świata 8-) .
Asia jest licencjonowanym pilotem wycieczek co pozwala na dowolne ustalenie sobie terminu wakacji i obecnie przebywa w 2,5 mies. podróży razem ze swoją Mamą, do Sydney na razie wpadły tylko na Sylwestra a już jutro rano lecą do Auckland, potem wracają do Australii na chyba 2 tyg. a następnie dalej lecą do Hongkongu i Szanghaju na Chiński Nowy Rok a do Polski wracają w połowie lutego :) .

Spotkanie nie trwało długo, bo raptem może godzinę ale nie możemy się nagadać, w wielkim skrócie opowiadamy co się z nami działo przez ten czas i obiecujemy, że koniecznie musimy się spotkać w Katowicach, najlepiej w lokalu naszej wspólnej koleżanki, która po udziale w Masterchefie rzuciła korporację i otwiera knajpę :D .

Po obiedzie ok g.19 jedziemy gdzieś koczować na spektakl pokazu ogni sztucznych. Adam decyduje się żeby pojechać w okolice Taronga Zoo. Nawet udaje nam się bez problemu zaparkować na końcu Cross Street przy Rawson Park (na mapie skrzyżowanie ulic Cross Street i Bradleys head road-podaję gdyby ktoś w przyszłym roku szukał dobrego miejsca).
https://goo.gl/maps/umuo7H5C49p

Idziemy, na razie ludzi po drodze jest dość mało, dochodzimy do punktu, gdzie jest wyznaczone miejsce do oglądania nocnego widowiska ale okazuje się, że wstęp tylko za okazaniem biletu, którego oczywiście nie mamy. Niezrażeni tym idziemy szukać dalej, dochodzimy z drugiej strony do granicy tegoż punktu ale jest mało miejsca i bardzo zatłoczone. Nic nie szkodzi, szukamy dalej, wszak „coś być musi do cholery za zakrętem”. :D

Koniec końców udaje nam się zająć pozycje o tu:
https://goo.gl/maps/BudLEQQ65u12
dokładnie na pętli i przy nabrzeżu Athol bay, która jest pełna łódek i jachtów a nad nami krąży imprezowy sterowiec.








































Chwilę wcześniej byliśmy dosłownie kilkadziesiąt metrów dalej gdzie mapy gugla nie sięgają i to tam oglądaliśmy pokaz ogni o g. 21 –tzw. pokaz dla dzieci :) .






























Ostatecznie zwolniło się to miejsce więc zostajemy tutaj. Adam z Gosią idą do auta po krzesła a my z Natalią zostajemy na placu boju by dzielnie bronić „naszego miejsca” :D . Śmiejcie się, śmiejcie, nawet nie macie pojęcia jakie to miejsce miało branie. O ile podchodziły osoby żeby sobie zrobić zdjęcie, bo piękny widok na całe miasto i od razu odejść to pojawiła się grupa 3os., z której zwłaszcza dwóch rosłych osobników męskich, - wg nas Australijczycy- uznało, że miejsce jest ogólnodostępne i zaczęło się przekomarzanie, lekkie przepychanki.

Jako, że jasne komunikaty w ich języku ojczystym nie skutkowały, to część rozmowy była po polsku z uśmiechem na ustach :lol: i znów zonk, bo panowie nie mieli kompletnie pojęcia skąd jesteśmy (a różne kraje obstawiali) ani w jakim języku mówimy.
Nawet miał pretensje, że nieładnie jest rozmawiać w języku którego on nie rozumie ale po szybkiej weryfikacji pana zdolności językowych, które tylko go pogrążyły (skoro koleś ani be ani me po niemiecku, francusku, hiszpańsku czyli żadnego języka oprócz angielskiego ni w ząb) zaczął się wycofywać rakiem, zresztą już wcześniej koleżanka i jego brat się oddalili i usiłowali go przekonać, żeby jednak zmienili miejscówkę :P .
W każdym razie mówiąc kolokwialnie miałyśmy z Natalią niezłą bekę :mrgreen: .












Im bliżej północy tym więcej samochodów policyjnych na sygnale jeździ po mieście -idealnie to widać z drugiego brzegu.
Koło nas średnio co 15 min. przejeżdżał nieoznakowany ale z kogutem samochód patrolu policji.

Po blisko 1,5h wracają z krzesłami Gosia z Adamem i z niecierpliwością czekamy na sylwestrowe fajerwerki, które są jednymi z najpiękniejszych. Punktualnie o północy równocześnie bodajże w 6 czy 7 miejscach rozpoczyna się pokaz, mając na uwadze kiepskie zdjęcia mojego aparatu postanawiam nagrać cały ten spektakl, który trwał blisko 13minut.Ręka mi mało nie odpadła ale udało się, efekt można obejrzeć tu:

https://youtu.be/LRreOfIW7RA










Tradycyjnie składamy sobie życzenia i zbieramy się powoli w kierunku auta. Idziemy wraz z całym tłumem, który nieopodal naszego miejsca parkowania czeka na podstawione , darmowe ( o ile mnie pamięć nie myli) autobusy komunikacji miejskiej.
Zaskakuje mnie to, że nie ma żadnych ryków, burd, awantur czy przepychanek przy wsiadaniu choć część z tych osób jest w stanie wskazującym ;) .

Po drodze do auta pierwsze spotkanie z pająkiem-siedział sobie na masce SUVa:






Ten Sylwester był szczególny nie tylko ze względu na wyjątkowość miejsca ale też na…..trzeźwość. W niektórych miejscach wyznaczonych do świętowania jest zakaz spożywania alkoholu i jakoś tak się zafiksowaliśmy na tym punkcie, że w końcu nie wzięliśmy ze sobą szampana ani kieliszków :lol: . Tak mnie potem oświeciło, że przecież można było go wziąć i najwyżej zostawić w aucie gdyby był zakaz spożywania alkoholu.
No nic, trudno, nie pierwszy to mój bezalkoholowy Sylwester (nie ma to jak być kierowcą w tę noc) ani zapewne nie ostatni a myśmy się i tak wyśmienicie się bawili bez % :) .

Zresztą co tu kryć: wolę jeden bezalkoholowy Sylwester w Sydney niż 10 alkoholowych gdziekolwiek indziej :P .Aussi Aussi Oi Oi Oi :D

1 styczeń -dzień 12

Budzę się po g.9 a w Polsce nadal Sylwester :D , dziwne uczucie. Szybki prysznic i korzystając z wolnej chwili czekam na balkonie ale słonko piecze niemiłosiernie więc zaczynamy z Natalią szykować śniadanie, potem znosimy klamoty do auta, jest co nosić, więc każdy z nas robi po kilka kursów. W końcu po godz. 13 ruszamy, stan licznika: 33815km.

Drugi etap naszego pobytu wygląda w wielkim skrócie tak:





Pierwszy postój na kilka zdjęć w Maronga Park,

























następnie ruszamy w kierunku Gór Śnieżnych, które leżą w pasie Alp Australijskich.

Pod wieczór jemy w camperze kolację a przed północą docieramy do Jindabyne i nocujemy na dziko przy jeziorze o tej samej nazwie. Parkowaliśmy w absolutnych ciemnościach nie licząc reflektorów auta. Oczywiście wcześniej Adam poszedł z czołówką sprawdzić teren.


2 styczeń –dzień 13

To była zimna noc, wymarzłam nieźle, szybko wdziewamy długie, ciepłe ciuchy i jedziemy poczynić poranne ablucje oraz zakupy na późne śniadanie. Widok po wyjściu z campera: